Δεν χρειάζεται να γίνεις ο μάντης Τειρεσίας. Δεν χρειάζεται να μυρίζεις τα δάχτυλά σου ούτε να κάνεις αναξιόπιστα customer interviews ούτε να σκαρφίζεσαι θεοπάλαβα πράγματα για να ικανοποιήσεις τον πελάτη. Τα πράγματα είναι απλά. Δυο πράγματα πρέπει να γνωρίζεις για τον πελάτη: σε ποιο επίπεδο αναγκών βρίσκεται και τι θεωρεί αξία σε ένα προϊόν. Όλα τα υπόλοιπα τα μαθαίνεις στην πορεία. Αυτά τα δυο απλά πράγματα αποτελούν μπούσουλα για το τι αγοράζουν οι άνθρωποι. Ο πελάτης ψάχνει λύσεις, ναι. Αλλά λύσεις σε τι ακριβώς; Και με ποια σειρά; Ποια λύση έχει προτεραιότητα γι αυτόν; Θα προτιμήσει την δικιά σου; Μπορεί να την αγοράσει; Έχει πρόσβαση σ' αυτήν; Έχει επιλογές;
0 Comments
Φτάνει πια να παραμυθιάζεσαι. Φτάνει πια να περιμένεις. Φτάνει να εύχεσαι να ήσουν άλλος, αλλού, αλλιώτικα. Φτάνει πια να εύχεσαι τα καλύτερα ενώ φλερτάρεις τα χειρότερα. Σταμάτα να χαζεύεις τα γυαλιστερά και να αναπολείς τα εύκολα. Σταμάτα να ψάχνεις την Επιτυχία λες και θα την βρεις με το google maps ή το GPS και πας να κόψεις δρόμο. Σταμάτα να κατηγορείς τους άλλους και να ζηλεύεις το γρασίδι του γείτονα. Σταμάτα να δικαιολογείς τις αποτυχίες σου και να χαϊδεύεις τον εγωισμό σου.Σταμάτα να προσπαθείς να αγαπήσεις τον εαυτό σου. Σταμάτα τις βλακείες.Σταμάτα να ζητάς απαντήσεις στα πάνω ράφια της αυτοβελτίωσης, του self development, του ναρκισσισμού και της σύγχρονης ψυχολογίας που σε αυτοδικαιώνει συνέχεια, της δήθεν κρυμμένης σου δύναμης, των life coaches, της απύθμενης βλακείας του εγκεφαλικού αυνανισμού ότι όλο το σύμπαν θα συνωμοτήσει για να πάρεις εσύ αυτό που θες αρκεί να έχεις «θετική ενέργεια». 7ος χρόνος ύφεσης μεγάλε...χορτάσαμε "θετική ενέργεια" από τα διακοποδάνεια & την dolce vita. Εσύ πρέπει να συνωμοτήσεις ενάντια σε σένα για να τα καταφέρεις. Εσύ σε καθυστερείς. Εσύ σε σαμποτάρεις.
Δεν υπάρχει καλύτερο μοντέλο αναγνώρισης αναγκών από τον Maslow. Μας βοηθάει να κατανοήσουμε την δυναμική και την κινητικότητα ανθρώπων και αναγκών καθώς και ανακάλυψης ευκαιριών και γενικότερων αλλαγών, η γνώση των οποίων είναι απαραίτητη για τον επιχειρηματικό άνθρωπο. Είναι κάτι σαν πρακτικός οδηγός που δίνει μια γενική εικόνα του τι συμβαίνει στο περιβάλλον τριγύρω μας. Βοηθάει να κατανοείς ανάγκες και συμπεριφορά, να εντοπίζεις την Αλλαγή και να μην χάνεσαι στον μικρόκοσμο της αγοράς σου. Παράλληλα λοιπόν με ματιές στην αγορά και εξερεύνηση των προσωπικών σου δεξιοτήτων, χρειάζεσαι και ένα zoom out εργαλείο που να δείχνει την ευρύτερη εικόνα του οικοσυστήματος στο οποίο ζεις και κινείσαι.
Όχι αυτό που φαντάζεσαι. Όχι αυτό που κάνει ο δίπλα σου. Όχι αυτό που είπε η γειτόνισα ότι έκανε ο γαμπρός της που του είπε ο κουμπάρος του. Όχι αυτό που σου λέει ο "επενδυτής", ο σύμβουλος, ο "μέντορας". Όχι αυτό που σου προβάλει η επικαιρότητα, το ίντερνετ, το κάθε επιχειρηματικό trend. Αυτό που ξέρεις! Αυτό που αν δεν το γνωρίζεις πρέπει να το μάθεις. Αν δεν ξέρεις τι ξέρεις τότε πως θες να γίνεις επιχειρηματικός άνθρωπος και γιατί πασχίζεις να βρεις ευκαιρίες; Και να τις βρεις τι θα τις κάνεις; Ξέχασες πόσοι έχασαν περιουσίες επειδή την "είδαν" επενδυτές στο χρηματιστήριο ή εργολάβοι εν μία νυκτί; Πόσα μαγαζιά ακόμα θα ανοίξουν για να κλείσουν σε ένα χρόνο ή απλά να φυτοζωούν πληρώνοντας φόρους στην Ελληνική σοβιετία; Γιατί τόσος κόσμος να χάνει χρήματα, χρόνο και ελπίδες αποτυγχάνοντας σε business που δεν έπρεπε να μπλέξει εξαρχής επειδή δεν ξέρει ποιος είναι, τι γνωρίζει και τι μπορεί να προσφέρει...
Η ιδέα σου έχει να κάνει με σένα. Η επιχείρηση έχει να κάνει με τον πελάτη. Δεν είναι το ίδιο. Είναι λάθος προτεραιότητα. Μην ψάχνεις για έξυπνες ιδέες. Και μην μου λες ότι δεν το κάνεις. Σε τρώει κι εσένα γιατί άλλοι να έχουν ιδέες κι εσύ όχι. Άσε τους άλλους να ξοδεύονται σε βραβεύσεις ιδεών. Μην χάνεις το χρόνο σου κάνοντας brainstorming. Μην αγχώνεσαι εάν δεν έχεις φοβερές ιδέες. Μην δίνεις σημασία στους "ειδικούς" και στα ideation proccesses και όλα αυτά τα περιττά που δεν έχουν καμμία σχέση με την πραγματικότητα του απλού μικρομεσαίου. Μια ιδέα δεν είναι κάτι που ισχύει, είναι κάτι που θα μπορούσε να συμβεί, είναι μια υποκειμενική αντίληψη. Και το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι τις πιο πολλές φορές η ιδέα θολώνει τον νου με την μεγαλομανία της, τον κάνει να ασχολείται μόνο με αυτήν και να αγνοεί τα δεδομένα της αγοράς.
Εσύ ο επιχειρηματίας. Εσύ ο φιλόδοξος. Εσύ ο ελεύθερος επαγγελματίας. Εσύ ο νέος που κάνεις όνειρα κι εσύ ο παλιός που θες μια δεύτερη ευκαιρία. Εσύ που βλέπεις μια νέα ημέρα να ξημερώνει πάνω στα συντρίμια του δημοσιο-υπαλληλισμού, μια μέρα όπου η επιχειρηματικότητα θα τιμάται όπως της αξίζει για τον πλούτο που παράγει. Εσύ που θες στην ζωή σου κάτι καλύτερο, δημιουργικότερο και μεγαλύτερο από το να δουλεύεις κάνοντας κάτι που σιχαίνεσαι, για λεφτά που με το ζόρι αγοράζουν μαστίχες, για κάποιον που σε εκμεταλεύεται, σε ένα περιβάλλον που απεχθάνεσαι. Εσύ που θες να μείνεις και να δημιουργήσεις στον τόπο σου, και όχι να φύγεις τρέχοντας επειδή το γρασίδι του γείτονα είναι πιο πράσινο από το δικό σου.
" ...Βέβαια υπάρχουν καινοτομίες που συνιστούν από μόνες τους κάποια μεγάλη αλλαγή. Μερικές από τις μεγαλύτερες τεχνικές καινοτομίες, όπως το αεροπλάνο των αδερφών Ράιτ, αποτελούν παραδείγματα αυτού του είδους. Αλλά αυτές είναι οι εξαιρέσεις, οι οποίες είναι και αρκετά σπάνιες. Οι πλέον επιτυχημένες καινοτομίες έχουν πολύ πιο πεζό χαρακτήρα, εκμεταλεύονται την αλλαγή. Κι έτσι η πρακτική της καινοτομίας (που αποτελεί και την βάση πάνω στην οποία στηρίζεται η επιχειρηματικότητα) είναι μια διαγνωστική πρακτική: μια συστηματική εξέταση των πεδίων αλλαγής, που χαρακτηριστικά προσφέρουν επιχειρηματικές ευκαιρίες...Αντίθετα με την σχεδόν παγκοσμίως επικρατούσα άποψη, η νέα γνώση -και ειδικά η νέα επιστημονική γνώση- δεν αποτελεί την πιο αξιόπιστη ή την πιο προβλέψιμη πηγή επιτυχημένων καινοτομιών. Παρ' όλη την δημοσιότητα, την λάμψη και την σημασία των καινοτομιών που στηρίζονται στην επιστήμη, στην πραγματικότηταα πρόκειται για τις λιγότερο αξιόπιστες και προβλέψιμες. Αντίστροφα, οι κοινότοπες και πεζές αναλύσεις συμπτωμάτων που κρύβουν αλλαγές, είτε πρόκειται για απρόσμενες επιτυχίες είτε πρόκειται για απρόσμενες αποτυχίες, ενέχουν σημαντικά χαμηλό ρίσκο και αβεβαιότητα." - Peter Drucker - "Καινοτομία και Επιχειρηματικότητα"
Εάν η επιχειρηματικότητα είναι η συμπεριφορά του επιχειρηματικού ανθρώπου και η δημιουργική καταστροφή είναι ο ρόλος του, τότε η Καινοτομία είναι το εργαλείο του. Είναι η πράξη που προικίζει τους πόρους με νέες ιδιότητες και νέα ικανότητα παραγωγής πλούτου. Είναι η τομή που έρχεται να ανατρέψει μια διαδικασία και να φέρει νέα δεδομένα, να δημιουργήσει νέους πόρους, να προσφέρει καινούριες αξίες, να δημιουργήσει νέα ζήτηση, να ανοίξει νέες αγορές. Είναι κάτι πολύ παραπάνω από τους νεωτερισμούς, τις αλλαγές & αναβαθμίσεις σε μια επιχείρηση, τις περιστασιακές μόδες, τις "φοβερές ιδέες" που νομίζουμε ότι θα μας κάνουν πλούσιους. Κάτι που τέμνει κάθετα το επιχειρείν και στρίβει το αύριο σε μια νέα κατεύθυνση.
Για τον επιχειρηματικό άνθρωπο μιλάμε. Όχι για τον ιδιοκτήτη ή το "αφεντικό" ή τον ελεύθερο επαγγελματία. Μην συγχέεις τον επιχειρηματία-ιδιοκτήτη (businessman) με τον επιχειρηματικό άνθρωπο (entrepreneur). Εξηγήσαμε την διαφορά σε νωρίτερη ανάρτηση. Γύρω στα 1800 ο Jean Baptiste Say επινόησε τον όρο “entrepreneur” για να διαχωριστεί η έννοια του ιδιοκτήτη επιχείρησης από την έννοια του επιχειρηματία. «Entrepreneur» σημαίνει επιχειρηματίας (όχι δηλαδή απλά ο ιδιοκτήτης μιας επιχείρησης), ο άνθρωπος που μεταβάλει αξίες, επενδύει σε κάτι διαφορετικό από αυτό που ήδη υπάρχει και δημιουργεί νέα ζήτηση. Πρόσεξε..!
Είναι διαφορετικό από μια επιχείρηση που κάνει κάτι συνηθισμένο χωρίς ιδιαίτερη διαφοροποίηση ή ανάπτυξη. Σημαίνει κάτι περισσότερο από τον απλό ιδιοκτήτη μιας επιχείρησης. Η κυρα-Μαρίκα η γειτόνισα έστησε ένα website με την κόρη της και πουλάει σάλτσες και μαρμελάδες (κάνει και home delivery άμα είσαι κοντά). Ο ανιψιός της ο πιτσιρικάς που κάνει parkour έγινε φίρμα στο youtube και τώρα τον πληρώνουν για να παίζει σε διαφημίσεις από γνωστά brands. Ο Θανάσης που τέλειωσε μαθηματικός και δεν έχει στον ήλιο μοίρα πουλάει online βοηθήματα και ασκησιολόγια για μαθητές που έφτιαξε ο ίδιος. Freelancers, ανεξάρτητοι παραγωγοί, καλλιτέχνες και επιχειρηματίες με δυνατές ιδέες τεστάρουν το υλικό τους και βρίσκουν κεφάλαια σε πλατφόρμες crowdfunding. Κάποτε πλήρωσα δυο χιλιάρικα για μια ιστοσελίδα κι άλλα δυο για εταιρική ταυτότητα τα οποία πλέον τα φτιάχνω μόνος μου με όποια εργαλεία design βρίσκω online.
Το βράδυ που η επιτροπή συνεδρίαζε για να αποφασίσει τι θα κάνει με την γέφυρα, ο Κανένας ήταν περικυκλωμένος από τους δικούς του ανθρώπους. Φώναζαν, μάλωναν, του κουνούσαν το δάχτυλο, μετά τον καλόπιαναν. Η μάνα του από το άγχος της άρχισε να μαγειρεύει για όλο το χωριό. Ο πατέρας του έπαιρνε τηλέφωνο τον πρόεδρο του χωριού μπας και «εμφανιστεί» ξαφνικά καμμιά άδεια θέση στο γραφείο του για να «το βολέψουμε το παιδί». Η κοπέλα του έτρωγε τα νύχια της από το άγχος. Ήταν κι αυτή λίγο «γιούχου», όλη μέρα δουλειά πίσω από ένα ταμείο, όνειρό της ήταν το καινούριο iphone και να πάει διακοπές στην Μύκονο.
Η αναποφασιστικότητα είναι από τα μεγαλύτερα ανθρώπινα μειονεκτήματα και ένα χαρακτηριστικό της σύγχρονης εποχής επειδή έχουμε υπερβολικά πολλές επιλογές & αποσπάσεις, δειλιάζουμε στην σκέψη να ξεβολευτούμε, να ρισκάρουμε ή να κάνουμε κάτι που θα μας ρίξει στα μάτια των άλλων. Αναβάλουμε συνέχεια από φόβο αποτυχίας & απόρριψης, απομακρυνθήκαμε πολύ από τα επίπεδα πρακτικής επιβίωσης και ατομικότητας, εκεί όπου πραγματικά μεγαλώνει ο δυναμισμός και η αποφασιστικότητα του ανθρώπου. Το πρόβλημα δεν είναι μικρό. Οι υπεραναλύσεις και ο φόβος αδυνατίζουν το ατομικό κριτήριο, αμβλύνουν την ικανότητα να λύνουμε προβλήματα και καθορίζουν το ποιος θα είναι ο καθένας μας στο μέλλον.Και δεν νομίζω να αρέσει σε κανέναν αυτή η διαπίστωση.
Όχι επειδή είναι αφ' εαυτού τους άχρηστες ή δεν μπορούν να βοηθήσουν αλλά επειδή δεν είναι για σένα. Μην σπαταλήσεις χρόνο κυνηγώντας τα. Δεν είναι για επιχειρηματικό ξεκίνημα ενός μικρομεσαίου και πιθανότατα αρχάριου ή εντελώς άσχετου με το επιχειρείν. Δεν θα βοηθήσουν. Χειρότερα θα στα κάνουν. Θα σου κλέψουν την προσοχή και θα σε κάνουν να ξοδέψεις χρόνο, χρήμα και πολύτιμη ενέργεια προκειμένου να τα αποκτήσεις και θα νομίσεις ότι εάν έχεις αυτά τότε πέτυχες πριν καν ξεκινήσεις. Και αντί να κάθεσαι να ψάχνεις τρόπους για το πως θα στήσεις το καλύτερο επιχειρηματικό μοντέλο στον πλανήτη, αντί να μελετάς αποκλειστικά και μόνο το τι είναι μια επιχείρηση και ποια είναι τα απολύτως απαραίτητα στοιχεία για το επιχειρηματικό σου ξεκίνημα, εσύ αντιθέτως θα ξοδεύεις όλο σου τον χρόνο προσπαθώντας να αντιγράψεις όλες αυτές τις ανοησίες που έγραψε κάποιος τελειόφοιτος κολλεγιόπαιδος στο facebook ή κάποιος 25χρονος CEO με ονειρώξεις από την Sillicon Valley.
Το κίνητρο της Υπεροχής. Η πρόθεση του "εγώ" να ξεπεράσει τα όριά του. Εκείνο που σπρώχνει ανθρώπους να δοκιμάζουν τον εαυτό τους, να μην επαναπαύονται, να κυνηγούν την δημιουργία, τον ανταγωνισμό, την συνεχή προσπάθεια. Που δεν ησυχάζουν μέχρι να καταφέρουν τον στόχο τους ή τουλάχιστον την αναγνώριση της προσπάθειάς τους. Που κυνηγούν την πρωτιά. Όπως μερικά παιδιά προκαλούν την προσοχή των άλλων κάνοντας κάθε είδους καραγκιοζιλίκι, παράπονο, μυξοκλάμα και τσίρκουλο έτσι κάνουμε και οι ενήλικες. Με κάθε λογής ματαιοδοξία, ναρκισισμό, εγωπάθεια, με φθηνούς επιδερμικούς και προκλητικούς τρόπους συμπεριφοράς προσπαθούμε να ξεχωρίσουμε καταλήγοντας τελικά να κάνουμε ακριβώς το αντίθετο: να γινόμαστε άλλος ένας κρίκος της μετριότητας, της μαζικής ομοιογένειας, του αυτο-ευνουχισμού της προσωπικότητάς μας. Είτε πρόκειται για προσωπική ζωή, επαγγελματικές επιλογές ή επιχειρηματική αριστεία, οι περισσότεροι ούτε μπορούν ούτε θέλουν να κυνηγήσουν την Υπεροχή. Επειδή η γκρίνια, το κλάμα, η μιζέρια, ο εγωκεντρισμός, το mainstream, είναι εύκολα, φθηνά και δεν χρειάζεται να ξεκουνηθείς από το βόλεμά σου για να προκαλέσεις προσοχή.
Η επιχειρηματικότητα δεν περιορίζεται στα σουβλατζίδικα, τις καφετέριες, τα κομμωτήρια και τα μπουζουξίδικα. Δεν είναι αποκλειστικό δικαίωμα των αποφοίτων σχολών management, των βιομηχάνων, των οικογενειακών επιχειρήσεων ή των τεχνολογικών startups. Η επιχειρηματικότητα, σε αντίθεση με ό,τι μπορεί να σου λέει ο κάθε ειδικός, δεν είναι ούτε "ομάδα", ούτε "ηγεσία", ούτε startup, ούτε "κοινωνική εταιρική ευθύνη", ούτε "δίκτυο". Σύμφωνα με τον Peter Drucker, τον άνθρωπο που όρισε με τους απλούστερους όρους την επιχειρηματικότητα και την καινοτομία στον 20ο αιώνα, η επιχειρηματικότητα είναι μια συμπεριφορά. Όχι χαρακτηριστικά προσωπικότητας, όχι έμπνευση, όχι ιδιοφυία, όχι εφευρετικότητα, όχι πτυχία. Συμπεριφορά!
|
Το blog
Ένας συνεχής διάλογος με τον εαυτό μου για όσα έκανα λάθος και έμαθα και για κάποια που έκανα σωστά και κάτι απέδωσαν. Επιχειρηματικό ξεκίνημα με απλά λόγια, για απλούς ανθρώπους, μακριά από trends και με αρκετό χιούμορ. Basics only. Ο μάστοραςFreelancer, πολυπράγμων ιδιώτης, fan του Peter Drucker, αλλεργικός στο δημόσιο, τον κρατισμό, την ποζεριά και τον "θόρυβο". Πλήρωσα ακριβά για να καταλάβω ότι μόνο τα βασικά επιβιώνουν. Επικοινωνία:
45masters (παπάκι) mailbox (τελεία) org |