Κανείς δεν προκόβει κάνοντας κάτι στο οποίο είναι χάλιας. Οι άνθρωποι κινητοποιούμαστε από τα πλεονεκτήματα και τις δυνάμεις μας, όχι από τις αδυναμίες μας. Το να διορθώνεις τα λάθη σου είναι ωφέλιμο αλλά είναι damage control, μην τα μπερδεύεις τα πράγματα. Δεν είναι κίνητρο για αναρρίχηση. Κίνητρο δίνει η ευκαιρία να βρεις την αξία μέσα σου, να προσφέρεις ανάλογα με τα δικά σου ταλέντα και να αναγνωρισθεί ο κόπος σου. Αναγνώρισε την αξία ενός ανθρώπου που προσφέρει έργο βασισμένος στα δικά του μοναδικά χαρίσματα και θα χεις μπροστά σου έναν ευτυχισμένο άνθρωπο. Στέρησέ του το και θα έχεις κάνει έναν ορκισμένο εχθρό. Φτιάξε μια κοινωνία με ανθρώπους που δεν γνωρίζουν τα ταλέντα και τις δυνατότητές τους, που υπο-αποδίδουν κάνοντας κάτι που τους αφήνει αδιάφορους, και θα χεις μια κοινωνία δυσλειτουργικών ανθρώπων με ημερομηνία λήξης.
0 Comments
Η αγορά για τον μικρομεσαίο είναι πεδίο μάχης. Δεν είναι κυνήγι χρυσού. Στον πυρετό του χρυσού είσαι εσύ και η τύχη σου. Και οι φήμες! Μπορεί να είναι καλό υλικό για παραμύθια αλλά για συστηματική επιχειρηματικότητα είναι λάθος. Στην αγορά, όπως σ' ένα πεδίο μάχης, έχεις ένα ασύμμετρο περιβάλλον ανταγωνισμού δυνάμεων και παραμέτρους που αλληλεπιδρούν συνεχώς και καθιστούν την έκβαση απρόβλεπτη. Όσο όμως δυσανάγνωστο κι αν είναι το πεδίο μάχης στην αγορά, εκεί μέσα κρύβονται ανάγκες, επιθυμίες, κενά, προβλήματα, λάθη, κούραση, δυσαρμονία. Η ευκαιρία πάντα κρύβεται στην Ζήτηση και η Ζήτηση αλλάζει σύμφωνα με τις ανάγκες και τις συνθήκες του Πελάτη. Αυτή την παράμετρο αναζητείς ως βάσιμη πληροφορία. Αυτή η πληροφορία βρίσκεται στην αγορά και οι συντεταγμένες της είναι γνωστές για τους μικρομεσαίους.
Όταν είσαι θαμένος μέσα στο λάκο της αποτυχίας ποιος θα σε βγάλει έξω; Ποιος θα σε ξεθάψει από τον τάφο της ανεπροκοπιάς και το στίγμα του "άτυχου"; Ποιος θα σε επαναφέρει σε δημιουργική τροχιά; Τα motivational videos και το life coaching; Η αστείρευτη μπουρδολογία του "love yourself", του "infinite power" & τα ελιξίρια των gurus για το πως "η ζωή μπορεί να αλλάξει σε μια στιγμή"; Reality check: η μάχη αυτή είναι για επιβίωση, όχι για αυτοπραγμάτωση! Το ένστικτο έρχεται από χαμηλά, όχι από τα πάνω ράφια της αυτο-αγάπης & της αυτο-ολοκλήρωσης. Το self help industry είναι entertainment και δεν μπορεί να αλλάξει, όχι την ζωή σου αλλά, ούτε λάμπα στην κουζίνα. Κι εσύ αντί να ψάχνεις για καύσιμο καις αυτοβελτίωση και cheerleading. Ένα κάρο μπούρδες και ψέμματα που σε κάνουν ακόμα πιο παθητικό, ακόμα πιο αγαθιάρη, ακόμα πιο εξαρτημένο από "πατερίτσες", πιο αδύναμο, πιο ανασφαλή. Και η ζωή περνάει... Υπάρχει μόνο ένας τρόπος για να βρεις κίνητρο όταν είσαι θαμένος: να τα πάρεις στο κρανίο. Με όλους! Και να θες να "μακελέψεις" κόσμο. Να μην ξαναβγάλει λεφτά κανείς πριν κάνεις χαΐρι εσύ.
Η κεντρική έρευνα πριν την εισαγωγή του Iphone στην αγορά, ήταν αρνητική ως προς το αν το κοινό θα δέχονταν την νέα συσκευή. Το πως εξελίχτηκε το Iphone πλέον το γνωρίζουμε όλοι. Στα μέσα των 80's η έρευνα αγοράς για την New Coke έδειξε ότι το κοινό προτίμησε την νέα γεύση στα τεστ. Όταν όμως το κοινό διαπίστωσε ότι η Coca Colla σκόπευε να αντικαταστήσει την παλιά φόρμουλα, αντέδρασε μαζικά δείχνοντας την πραγματική του προτίμηση και έτσι η εταιρία αναγκάστηκε να την επαναφέρει. Το πασίγνωστο Walkman (Sony) που επικράτησε στις φορητές συσκευές το '80 και το '90, είχε στοιχεία από έρευνα αγοράς που έλεγε ότι στο κοινό δεν θα αρέσει ένα φορητό κασετόφωνο που δεν ηχογραφεί και έχει ακουστικά. Το Porsche Cayenne είχε αντιμετωπισθεί με αποτροπιασμό από τα focus groups που προέβλεπαν μηδαμινές πωλήσεις. Η βότκα Absolut είχε αρνητικές προβλέψεις πριν εισαχθεί στην αγορά της Αμερικής. Το Red Bull είχε χαρακτηρισθεί "αηδιαστικό" στα τεστ.
Σε μια εποχή που η χώρα παραπαίει, ο κρατισμός φαλίρισε και η οικονομία πρέπει να μάθει να παράγει Αξία, η επιχειρηματική αφήγηση γέμισε από άχρηστες συμβουλές που το κάνουν να φαίνεται λες και είναι Σαββατιάτικο show ή συνταγές μαγειρικής για θείτσες. Γέμισε εικονογραφία και μελόδραμα για πιτσιρικάδες wannabe-CEO's από τα 25 τους και startuppers που νομίζουν ότι μπορούν να χακάρουν δρόμο προς την επιτυχία αν απλώς αποτύχουν πολλές φορές και όσο πιο γρήγορα γίνεται!!! Ο σοβαρός άνθρωπος που ψάχνει για αξιόπιστη επιχειρηματική πληροφορία έχει πρόβλημα να την εντοπίσει και διατρέχει κίνδυνο να ακολουθήσει λάθος μονοπάτια. Στο άρθρο αυτό θα βρεις 10 σημεία που διαλύουν αναλήθειες, βασισμένα σε προσωπικές εμπειρίες και αποκτημένα με οικονομικό και ψυχικό κόστος.
Το Play station δεν οφείλεται σε κάποιον φοβερό σχεδιασμό των Sony/Nintendo -που δεν πίστεψαν αρχικά στο gaming- αλλά στην διορατικότητα ενός μηχανικού. Η πλαστελίνη σχεδιάστηκε σαν καθαριστικό ταπετσαρίας αλλά έγινε τεράστια εμπορική επιτυχία όταν μια δασκάλα είπε στους εφευρέτες ότι τα παιδιά στο σχολείο της το χρησιμοποιούσαν σαν παιχνίδι. Οι Ford, Disney, MacDonald's, Apple, Porche, Ralph Lauren δεν σχεδιάστηκαν, απλά οι ιδρυτές τους έκαναν αυτό που ήξεραν και τους άρεσε περισσότερο από οτιδήποτε. Η Coca-Cola προέκυψε κατά λάθος. Η Dupont εφηύρε το νάιλον κατά λάθος. Το σελοτέιπ, το Listerine, το Viagra, η νοβοκαΐνη, το TEFLON, το velcro, όλα τους τεράστιες εμπορικές επιτυχίες, προέκυψαν κατά λάθος. Για άλλο πήγαιναν κι αλλού βρέθηκαν. Ποια σχέδια; Ποια business plan; Τι κάθεσαι και σχεδιάζεις τόσα χρόνια;
Στις αρχές της βιομηχανίας αυτοκινήτου ο Henry Ford είχε βάλει στόχο τον μέσο Αμερικανό εργάτη και την δική του αγοραστική δυνατότητα. Όταν ξεκίνησε το franchising των MacDonald's το κοινό-στόχος ήταν η μέση οικογένεια και το customer service των fast food. Όταν ο Ken Kutaragi ξεκίνησε να αναπτύξει την πλατφόρμα Play Station το κοινό στο οποίο απευθυνόταν ήταν τα μικρά παιδιά στην ηλικία της κόρης του που είχε εμμονή με τα video games. Όταν ο Nick Woodman σχεδίασε την κάμερα GoPro το κοινό του ήταν ερασιτέχνες φωτογράφοι και adrenaline freaks. Καμμιά από αυτές τις τεράστιες -σήμερα- βιομηχανίες δεν ξεκίνησε πουλώντας σε μαζικό κοινό! Όλες ξεκίνησαν στοχεύοντας σε μια μικρότερη αγορά που μπορούσε να μελετηθεί και να εξυπηρετηθεί καλύτερα. Εν καιρώ το κοινό μεγάλωσε όσο το προϊόν γινόταν γνωστότερο, κάλυπτε διαφορετικές ανάγκες και ευρύτερη γκάμα πελατών.
Στα σύνορα της Ζώνης Άνεσης φυλάει σκοπιά η Μαϊμού. Η Μαϊμού είναι χρεωμένη με το συναισθηματικό σου κέντρο και την θέση που έχεις μέσα στην αγέλη. Πιστεύει ότι η θέση σου είναι μέσα στην Ζώνη Άνεσης και δουλειά της είναι να διατηρεί την θέση αυτή και να την υπερασπίζεται. Δεν την ενδιαφέρει εάν εσύ θες να γίνεις καλύτερος, πλουσιότερος, ομορφότερος, εξυπνότερος. Δεκάρα τσακιστή δεν δίνει εάν έχεις φιλοδοξίες και στόχους. Οτιδήποτε παραπάνω διεκδικείς από την ζωή απαιτεί προσπάθεια και αυτό σημαίνει αμφιβολία, ταραχή, ανασφάλεια, ρίσκο. Η Μαϊμού αυτά τα σιχαίνεται. Η μόνη της έγνοια είναι να σε κρατάει κλειδωμένο στο ίδιο "ασφαλές" status για πάντα. Και για να το πετύχει αυτό θα κάνει οτιδήποτε. Ακόμα και να σου πει ψέμματα.
Οργανική είναι η επιχειρηματικότητα που αναπτύσσεται στο φυσικό της περιβάλλον με τις φυσικές ικανότητες και τα μέσα του επιχειρηματία καθώς και τις βασικές μεθόδους ανάπτυξης μιας μικρομεσαίας επιχείρησης. Με προτεραιότητα την εξυπηρέτηση του πελάτη και στόχο το κέρδος, την επιβίωση, τον έλεγχο των εσόδων και την χρηματοδότηση της επιχείρησης από αυτά. Χωρίς χημικά πρόσθετα και τεχνητά "λιπάσματα". "Λιπάσματα" είναι η εξωτερική χρηματοδότηση που οδηγεί σε περιττά έξοδα και εξαρτήσεις από τρίτους. τα διάφορα business trends που θολώνουν το πεδίο (startups), τα τεχνητά "θερμοκήπια" που δήθεν επιταχύνουν την ανάπτυξη μιας επιχείρησης καθώς και η παράλογη αντίληψη ότι χρειάζεσαι έναν "μέντορα" να σε κρατάει από το χέρι.
Τέσσερα χρόνια business administration για να μάθεις να στήνεις μια μικρή επιχείρηση; Τέσσερα χρόνια για να μάθεις αυτό που ήξερε κι ο πρεζέμπορας Prop Joe στο "Wire"; Σοβαρά τώρα; Δεν μαθαίνεις business στο πανεπιστήμιο, μαθαίνεις business theory. Όταν το επιχειρείν θεωρητικοποιείται υπερβολικά, εμφανίζονται ακαδημαϊκά στοιχεία που σαμποτάρουν την απλότητα της πρακτικής και καταλήγουν να σου γίνονται εμπόδιο. Δεν παίζει κανένα ρόλο το ακαδημαϊκό background όταν ξεκινάς μια μικρή επιχείρηση. Δεν σε βοηθάει να μάθεις πως να δημιουργείς αξία για τους άλλους. Μπορεί να αποκτήσεις κάποιες τεχνικές γνώσεις και να μάθεις -ίσως- την γλώσσα των business αλλά αξίζουν όλα αυτά να τα πληρώσεις με τέσσερα χρόνια από την ζωή σου και ένα σκασμό λεφτά από την τσέπη σου; Είναι αυτά η ουσία του small business χωρίς τα οποία δεν μπορείς να φτιάξεις Αξία για τον Πελάτη;
Τον Τομ Σώγιερ τον ξέρει όλος ο κόσμος. Τον Σιντ Σώγιερ δεν τον θυμάται κανείς. Εάν ο Τομ ήταν φρόνιμος σαν τον Σιντ ο κόσμος μας θα ήταν τυρρανικά βαρετός και ο Μαρκ Τουέιν δεν θα είχε βρει λόγο για να γράψει το καλύτερο rite of passage ενηλικίωσης στην παγκόσμια λογοτεχνία.
Ιστορίες και έπη γράφονται για τα κατορθώματα των τρελών που εξερευνούν σπηλιές, διασχίζουν θάλασσες και σώζονται από ναυάγια. Το κυνήγι της επιτυχίας είναι το παιχνίδι των ενηλίκων. Είναι η Απόδραση. Είναι το στοίχημά μας. Είναι τόσο σοβαρό και απαραίτητο για εμάς όσο το παιχνίδι είναι για τα παιδιά. Και όπως τα παιδιά αποφεύγουν τις συμβουλές των γονιών έτσι και οι ενήλικες οφείλουν να αποφεύγουν όλα εκείνα που τους λένε -δήθεν- "για το καλό τους" αλλά καταλήγουν να τους αποτρέπουν από το παιχνίδι.
To rock 'n' roll, η βιομηχανία της μόδας, ο κινηματογράφος, τα Iphones, ο τουρισμός δεν λύνουν κανένα "πρόβλημα" κι όμως είναι βιομηχανίες δισεκατομμυρίων. Είναι εύκολο να χαρακτηρίσει κανείς το Survivor, τα ΜΙΚΕΛ και τα smartphones εμπορικές επιτυχίες αλλά εάν ήσουν εσύ που έπρεπε να τα μαρκετάρεις πως θα τα πουλούσες; Σαν λύση σε "πρόβλημα"; Ποιο "πρόβλημα" πείθει το κοινό να ξημερώνεται έξω από τα εμπορικά καταστήματα όποτε βγαίνει το νέο Iphone και να καρφώνεται στις τηλεοράσεις να δει το Survivor; Εάν δεν είναι πρόβλημα τότε πως εξηγείται η τεράστια εμπορική επιτυχία τους; Ναι, το "λύση στο τάδε πρόβλημα" είναι προσδιοριστικό της μπίζνας σου αλλά σε βάζει σε ένα mindset να πρέπει να απαντάς με λύσεις ακόμα κι εκεί που δεν υπάρχει πρόβλημα! Πριν αρχίσεις λοιπόν να μιλάς τα business και να κορδώνεσαι για το ποιο "πρόβλημα" λύνεις, καλό θα ήταν να μάθεις πρώτα τι ακριβώς εξυπηρετείς.
Δεν είναι προσωπικό. Είναι η απλή πραγματικότητα σε έναν κόσμο ο οποίος έχει εκπαιδευθεί για να ταιριάζει και όχι να ξεχωρίζει. Οι εχθροί σου, οι φίλοι σου, οι γονείς σου, η σχέση σου, τα πρώην αφεντικά σου, οι καθηγητές σου, οι επενδυτές σου, οι σύμβουλοι και ειδικοί που με ύφος χιλίων καρδιναλίων υποτιμάνε την μπίζνα σου. Μην μπερδεύεσαι από τις ευχές τους. Όλοι ανεξαιρέτως θέλουν να αποτύχεις. Επειδή αν πετύχεις εσύ τότε αυτοί απέτυχαν. Σημαίνει πως κάτι μέτρησαν λάθος. Ότι είχαν άδικο. Ότι δεν πίστεψαν, δεν προσπάθησαν αρκετά. Ότι γρήγορα συμβιβάστηκαν. Ότι όποια απόρριψη και δικαιολογία σου αντέτειναν ήταν μαντεψιές στην τύχη και άλλοθι παραίτησης. Ήταν η δικιά τους αδυναμία να δουν παραπέρα. Ήταν ο δικός τους εναγκαλισμός με την ασφάλεια του γνώριμου.
Κάθε φορά που ακούω startup παραμύθια ή βλέπω συμβούλους επιχειρήσεων, νεόκοπους μέντορες, και "ειδικούς" να απαριθμούν ιδρυματοποιημένη γνώση (risk analysis, business plans κλπ) ως απαραίτητα στοιχεία ενός επιχειρηματικού ξεκινήματος, καταλαβαίνω ότι δεν ήρθαν ποτέ σε άμεση επαφή με το θηρίο που λέγεται μικρή επιχείρηση. Ό,τι έμαθαν το έμαθαν θεωρητικά χωρίς προσωπική επαφή με τον κίνδυνο, την πίκρα και τις συνέπειες. Δεν τεστάρανε την θεωρία στην πράξη. Εάν φίλε αναγνώστη θέλεις να κάνεις μια ιδέα επιχείρηση έχεις μόνο 4 πράγματα να κάνεις.Τέσσερα απλά πράγματα που δεν έχουν καμμία σχέση με οικονομικές γνώσεις και που μπορείς να κάνεις ακόμα κι αν είσαι απόφοιτος δημοτικού. Τέσσερις απαντήσεις που αν τις έχεις, τότε -και μόνο τότε- έχεις business.
Η αντιγραφή ως στρατηγική είναι ένας από τους πλέον συνηθισμένους τρόπους για να κάνεις business και ένα από τα κυριότερα όπλα του ανταγωνισμού. Ο φόβος της αντιγραφής μιας εμπορικής επιτυχίας είναι ισχυρό κίνητρο για τις επιχειρήσεις ώστε να βελτιώνονται συνεχώς και να φτιάχνουν καλύτερα και πιο ολοκληρωμένα επιχειρηματικά μοντέλα. Η αντιγραφή και η μίμηση είναι ένας λόγος για τον οποίο έχουμε καλύτερα πράγματα, καλύτερα προϊόντα και υπηρεσίες. Επειδή οι άνθρωποι προτιμούμε πράγματα που δουλεύουν καλύτερα και μιμούμαστε συμπεριφορές που μας κάνουν ελκυστικούς, γι αυτούς ακριβώς τους λόγους οι επιχειρήσεις αντιγράφουν ακριβώς αυτά τα δύο πράγματα:
όσα δουλεύουν καλύτερα και όσα έχουν μεγάλη ζήτηση. Και όπως ακριβώς οι άνθρωποι ανταγωνίζονται για μια καλύτερη θέση στην κοινωνική ιεραρχία, έτσι και οι επιχειρήσεις ανταγωνίζονται για μια καλύτερη θέση στην αγορά. |
Το blog
Ένας συνεχής διάλογος με τον εαυτό μου για όσα έκανα λάθος και έμαθα και για κάποια που έκανα σωστά και κάτι απέδωσαν. Επιχειρηματικό ξεκίνημα με απλά λόγια, για απλούς ανθρώπους, μακριά από trends και με αρκετό χιούμορ. Basics only. Ο μάστοραςFreelancer, πολυπράγμων ιδιώτης, fan του Peter Drucker, αλλεργικός στο δημόσιο, τον κρατισμό, την ποζεριά και τον "θόρυβο". Πλήρωσα ακριβά για να καταλάβω ότι μόνο τα βασικά επιβιώνουν. Επικοινωνία:
45masters (παπάκι) mailbox (τελεία) org |