Με λάσκα πανιά κανείς ποτέ δεν έφτασε πουθενά. Περνάει ο αέρας από μέσα και χάνεται. Θέλει τσίτωμα το πανί για να κρατήσει τον άνεμο και να δώσει γκάζια. Ο Έλληνας όμως αγαπάει τα λάσκα! Τα μπόσικα! Άσ' τα πανιά ορθάνοιχτα. Έχουμε καιρό! Αράξτε και απολαύστε. Μα δεν θα φτάσεις πουθενά έτσι. Δεν πειράζει, λέει. Θα πούμε ότι έφταιγε ο άνεμος. Έφταιγε το κύμα. Θα βρούμε ένα άλλοθι ότι τάχαμου "κάτι στράβωσε". Δεν μπορώ τώρα, έχω εξετάσεις. Δεν μπορώ τότε, έχω να πάω εκεί. Δεν μπορώ εκεί, είναι μακριά. Δεν μπορώ τόσο είναι ακριβά. Δεν χρειάζεται να κάνω κάτι άλλο, έχουν το βιογραφικό μου. Φτάνει τόσο marketing, μας μάθανε οι πελάτες... Και στο ενδιάμεσο λάσκα όλα. Αραλίκι. Αυτοδικαίωση. Εγώ ο πρωταθλητής (με τον νου μου) που θα τρέξουν οι άλλοι να με ανακαλύψουνε. Εγώ ο μισοπροσπάθειας που ακόμα είμαι δεμένος με τον ομφάλιο λώρο της μάνας μου και περιμένω το σύμπαν να συνομωτήσει για την πάρτη μου.
0 Comments
Δεν είναι η φθήνια. Θα αγόραζες αν σου πουλούσα πιτόγυρο για μισό ευρώ, Φεράρι για 5 χιλιάρικα και μια βίλα για 10; Όχι βέβαια, θα πίστευες ότι το κρέας είναι από μουλάρι, η Φεράρι είναι Γιούγκο βαμένο κόκκινο και το σπίτι στοιχειωμένο. Δεν είναι η ποιότητα. Τα κινέζικα, τα μεταχειρισμένα, τα προϊόντα "μαϊμού", τι σόι ποιότητα σου προσφέρουν; Δεν είναι ούτε το προϊόν. Σήμερα ακούς μουσική στο ipod, χτες στο discman, προχτές στο walkman. Σήμερα βλέπεις Netflix, προχτές DVD, παραπροχτές πήγαινες σινεμά. Δεν αγοράζει προϊόντα ο κόσμος άλλα ικανοποίηση. Δεν είναι ούτε η ευπρέπεια και η ευγένεια, αν και σίγουρα παίζουν πολύ μεγάλο ρόλο στην εξυπηρέτηση του πελάτη. Όχι, όλα τα παραπάνω εξαρτώνται από συνθήκες και παραμέτρους. Τι είναι όμως εκείνο που σε κάθε περίπτωση περιμένει ο πελάτης από σένα; Διαπραγμάτευση με αμερικάνο ατζέντη στο τηλέφωνο για μια μεγάλη παραγωγή πριν πολλά χρόνια: - Ari, sell it to me! - Wtf are you talking about? I’m the one buying here! - Yes. you are. But you’re not selling it to me. - Oh come on! I covered all your specs. Are you gonna accept my offer or not? - No. - Why not? It's a better deal than the competition offers you. - Because you’re not selling it to me.
Το μοναδικό πράγμα που δεν διδάσκουν στα πανεπιστήμια. Το μοναδικό σχέδιο που δεν θα βρεις σε ένα business plan. Το μοναδικό θέμα για το οποίο κανένας blogger δεν θέλει να γράψει. Το μοναδικό πράγμα για το οποίο όταν γίνεται συζήτηση ανάγεται πάντα στην σφαίρα των χαρισματικών, εξωστρεφών, ψυχολόγων, διορατικών ανθρώπων και μαγικών κουμπιών που κάνουν την διαφορά. Το μοναδικό πράγμα το οποίο δημιουργεί έσοδα και δίνει ζωή στην μικρή επιχείρηση. Το μοναδικό πράγμα το οποίο αν υπάρχει, δεν χρειάζεσαι τίποτε άλλο. Το μοναδικό πράγμα το οποίο μπορεί να φτιάξει ή να καταστρέψει μια επιχείρηση. Πωλήσεις!
Δυο βασικές αρχές αρκούν για να κυβερνήσουν κάθε άνθρωπο, κάθε δράση, κάθε απόφαση, να εκπαιδεύσουν τον καθένα και να λύσουν κάθε μπέρδεμα. Πρώτον: Ο χρυσός κανόνας! Κάνε αυτό που θες να σου κάνουν. Δώσε αυτό που θες να πάρεις. Μην κάνεις εκείνο που δεν θες να σου κάνουν. Και δεύτερον: η αρχή της απλότητας! Κάνε την ζωή σου όσο πιο απλή γίνεται. Σε όλα! Όχι τα μισά. Όχι εδώ έτσι κι εκεί αλλιώς. Όχι απλά στην δουλειά και μπερδεμένα στην οικογένεια. Όχι απλά στην σχέση σου αλλά περίπλοκα στην επιχείρηση. Όχι απλά μεταξύ φίλων αλλά πολύπλοκα με τον γείτονα. Απλά με όλους και όλα. Τι σημαίνει απλά; Μην περιπλέκεις τα πράγματα επειδή δεν σε ικανοποιεί το αποτέλεσμα. Μην μπερδεύεις την σκέψη σου επειδή όσα ξέρεις δεν αρκούν. Γίνε καλύτερος. Όχι πιο περίπλοκος.
Η γλώσα του επιχειρηματία δεν είναι ίδια με εκείνη του συμβούλου. Και τα πανεπιστήμια δεν διδάσκουν τον πρώτο αλλά τον δεύτερο: διαχείριση! Πως να διατηρείς αυτό που ήδη υπάρχει. Αυτό είναι το management. Ξεκινάει από το υπάρχον και πάει μέχρι την βελτιστοποίηση. Δεν μπορεί να πάει παραπέρα. Επιχειρηματικότητα όμως είναι Αλλαγή! Πως να ΜΗΝ διατηρείς το ίδιο πράγμα συνεχώς. Πως να ΜΗΝ κάνεις τα ίδια και τα ίδια. Πως να αλλάζεις και να ξαφνιάζεις, πως να μοχλεύεις πόρους και διαδικασίες ώστε να δημιουργηθεί νέα αξία και ζήτηση. Επειδή η αλλαγή τρομάζει και το νέο δεν μπορεί να μετρηθεί, αυτή η πρακτική έχει παραμεριστεί προς όφελος του γνώριμου και μετρήσιμου αποτελέσματος. Στα οικονομικά του 20ου αιώνα πρωταγωνιστές έγιναν τα μαθηματικά μοντέλα και στο επιχειρείν έγιναν πρωταγωνιστές οι λογιστές. Οι νουμεράκηδες. Οι εξελάκηδες. Αυτοί αποφασίζουν ποιο σχέδιο είναι καλό & ποιο θα χρηματοδοτηθεί πάντα με βάση τα ποσοστιαία μοντέλα τους. Κρίνουν, δηλαδή, οι αποθηκάριοι ποια πορεία θα τραβήξει ο θαλασσοπόρος.
Τα μέσα παραγωγής είναι πλέον στα χέρια όλων. Οποιοσδήποτε με μια καλή σύνδεση wifi και ένα συγκριτικό πλεονέκτημα μπορεί να προσφέρει στην αγορά. Ποτέ στο παρελθόν δεν είχε ο freelancer τόσα εργαλεία στα χέρια του όπως αυτά που άνθισαν την τελευταία δεκαετία. Η ζυγαριά έγειρε αισθητά υπέρ του αυτόνομου επαγγελματία και η όλη ιστορία με τον κορονωϊό απλώς επιταχύνει την κατάσταση. Μόνο ένα μικρό μέγεθος όπως το freelance (μικρά κόστη & πάγια, μεγάλη ευελιξία, προσαρμογή & ανθεκτικότητα) μπορεί να επιβιώσει τις καραντίνες και να τρυπώσει στις νέες χαραμάδες επιχειρηματικότητας που εμφανίζονται. Ό,τι κι αν ακούσεις στα νέα, όσο κι αν προσπαθήσουν να θολώσουν τα νερά, το χτύπημα που έφαγε το big business είναι τεράστιο (όσο τεράστιο είναι και το χρήμα που θα τυπωθεί για να τους σώσει). Η εποχή είναι καταστροφική για τα μεγάλα μεγέθη και γίνεται ολοένα και καλύτερη για ελεύθερους επαγγελματίες σε ένα επιχειρηματικό περιβάλλον freelance friendly και θετικό προς το μικρο-επιχειρείν. Πάμε να δούμε τα στοιχεία που συγκλίνουν προς αυτή την εικόνα.
Είτε αισιόδοξο είτε απαισιόδοξο το επόμενο σενάριο, εσύ θα κληθείς να το αντιμετωπίσεις. Αν η κεντρική εξουσία ρίξει (ψευτο)χρήμα στην αγορά εσύ θα πληρώσεις τους φόρους του. Αν δεν ρίξει χρήμα, εσύ πάλι θα πρέπει να περισώσεις ότι σου απέμεινε. Είτε βρουν είτε δεν βρουν εμβόλιο στους επόμενους μήνες πάλι εσύ θα πρέπει να βρεις τρόπο δουλέψεις και να επιβιώσεις από την επόμενη καραντίνα. Σε κάθε περίπτωση εσύ ο μικρομεσαίος θα είσαι εκείνος που θα βγάλει το φίδι από την τρύπα. Αυτό έκανες πάντα άλλωστε. Οπότε πριν αναλάβεις (δράση) θα πρέπει να καταλάβεις, τι είναι όλο αυτό και τι σημαίνει για την αγορά και την επιχείρησή σου. Είναι τόσα πολλά που μπορεί να συμβούν που είναι αδύνατον να προβλέψει κάποιος εν συνόλω πως θα κυλίσει όλη η ιστορία. Μπορούμε όμως να καταλάβουμε τι έγινε κι από κει να βγάλουμε κάποια πρακτικά συμπεράσματα. Το Business basics από την μέρα που ξεκίνησε σπάει την επιχειρηματικότητα σε φραγκοδίφραγκα. Πάμε λοιπόν να πούμε δυο πράγματα όσο πιο απλά γίνεται. Όχι, δεν θα σου πω να πας την μπίζνα σου online.
Ο μέσος άνθρωπος που έρχεται να ζητήσει υποστήριξη για επιχειρηματικό ξεκίνημα είτε σε γραφείο, σεμινάριο ή event, είναι ένας νορμάλ τύπος. Τις περισσότερες φορές άσχετος, λίγο φοβισμένος και χωρίς καμμία προεργασία αλλά αυτά είναι φυσιολογικά και αναμενόμενα. Εκείνο που δεν είναι ούτε νορμάλ ούτε αναμενόμενο είναι όταν ο ανθρωπότυπος «νεοέλληνας» μέσα στην άγνοιά του συναντάει τον ανθρωπότυπο «startuper» και οι δυο μαζί δημιουργούν νέα υβρίδια τα οποία εξαπλώνονται και κάποια στιγμή χτυπάνε την πόρτα σου. Ας δούμε 5 από αυτά.
Η πλειοψηφία των ανθρώπων & επιχειρήσεων δεν πρόκειται να καταφέρουν απολύτως τίποτα πέρα από τα βασικά. Κι αυτά όχι επειδή τα κέρδισαν αλλά επειδή είναι εύκολα (ευχαρι-στήστε την αγορά γι αυτό). Ο κόσμος σήμερα έχει καταφέρει ένα στάνταρ βιοτικό επίπεδο, είναι χορτάτος από πλούτο και ευκολίες και δίνει αρκετά με ελάχιστη προσπάθεια. Αυτό όμως μειώνει την διάθεση του ανθρώπου να προσπαθεί και την ικανότητα του να ενεργεί και να ξεπερνάει τους περιορισμούς του (ευχαριστήστε το κράτος γι αυτό). Οργανισμός που δεν προσπαθεί, δεν επενδύει, δεν ρισκάρει, και απολαμβάνει χωρίς να έχει κερδίσει, νομοτελειακά παρακμάζει. Και θα φθίνει συνεχώς μέχρι να σβήσει τελείως. Το πρόβλημα όμως δεν είναι μόνο αυτό. Το πρόβλημα είναι ότι αυτός που σήμερα έχει αυτά για τα οποία δεν ίδρωσε, θέλει ακόμα περισσότερα χωρίς να κάνει κάτι γι αυτά. Κάθεται και εύχεται να συμβούν. Δεν θέλει να βγει από την άνεσή του. Θέλει κάτι μαγικό να αναβαθμίσει την ζωή του χωρίς αυτός να κάνει τίποτα περισσότερο από το να εύχεται και να αράζει.
Είσαι μόνος σου! Δεν έχεις ομάδα, δεν χρειάζεσαι ομάδα. Άσε τους φαντασιόπληκτους startuppers να μαζεύονται σε θερμοκοιτίδες και να φτιάχνουν food apps σαν παιδιά σε παιδικό σταθμό που παίζουν με τα τουβλάκια τους. Εσύ είσαι one man army. Αυτός είναι ο επιχειρηματικός άνθρωπος. Αυτός ήταν ανέκαθεν. Από τον Henry Ford, τον Asa Candler (Coca-Cola), τον Ole Kirk Christiansen (Lego), τον Walt Disney, τον Ray Croc, την Ruth Handler (Barbie) μέχρι τον Ken Kutaragi (Play station), τον Nick Woodman (GoPro) και την Sarah Blakely (SPANX), ο επιχειρηματικός άνθρωπος είναι ΕΝΑΣ άνθρωπος που βλέπει φως εκεί που οι άλλοι δεν βλέπουν την τύφλα τους. Ένας άνθρωπος που μόνος του δίνει λύσεις και ανοίγει δρόμους εκεί που οι πεινασμένοι αγκομαχούν, οι χορτασμένοι βγάζουν γλώσσα, και οι "ειδικοί" αλληλοσυγχαίρονται για τα κατορθώματα εκείνου που απέρριψαν. Που έχει κότσια να δοκιμάζει πράγματα εκεί που άλλοι γεμίζουν τα βρακιά τους. Που αν κάτσει να δώσει λογαριασμό σε άλλους θα του σηκώσουν ένα κάρο αμφιβολίες γι αυτό που θέλει να κάνει.
Την Πέμπτη 21 Νοεμβρίου γίνεται η κεντρική παρουσίαση του Business Basics στην Θεσσαλονίκη. Και τον Δεκέμβριο (7-8 & 14-15) ξεκινάει ο πρώτος κύκλος σεμιναρίων βασικής επιχειρηματικότητας για την νέα/μικρή επιχείρηση. Όσοι έρθετε στην παρουσίαση και το σεμινάριο θα δείτε και θα ακούσετε βασικές επιχειρηματικές έννοιες να αναλύονται στην απλούστερη μορφή τους και με γνώμονα την πρακτική εφαρμογή τους. Τα τελευταία χρόνια υπάρχει μια ανοδική τάση προς το επιχειρείν, κάτι που είναι φυσικά πολύ ενθαρρυντικό. Ταυτόχρονα όμως υπάρχει και έλλειψη βασικών γνώσεων, αντίληψης και ικανοτήτων κάτι που οφείλεται εν πολλοίς στα επιχειρηματικά trends (startups) και στην αφήγηση η οποία μπορεί να απευθύνεται σε όλους αλλά προέρχεται από έμπειρες επιχειρήσεις και management. Η νέα/μικρή επιχείρηση δεν έχει ανάγκη από trends. Και δεν χρειάζεται management.Χρειάζεται απλές έννοιες, πρακτική γνώση και άμεσα εφαρμόσιμες λύσεις. Αυτά ακριβώς προσφέρει το Business Basics. Δείτε την ανάρτηση για την Παρουσίαση στο facebook. Δείτε την ανάρτηση για το σεμινάριο Δεκεμβρίου. Εδώ θα βρείτε το website του σεμιναρίου με όλες τις λεπτομέρειες. Και εδώ είναι η σελίδα μας στο facebook. Το 45masters μεγάλωσε, έγινε Business Basics και είναι στο facebook. Είναι μια προσπάθεια σχεδόν 3 χρόνων η οποία πλέον περνάει από το blogging στην παροχή υπηρεσιών. Σεμινάρια & συμβουλευτική επιχειρηματικότητας και project management. Εν καιρώ θα ανακοινωθούν περισσότερα. Σε όποιον αρέσει το 45masters, μπείτε στην σελίδα, κάντε τα γνωστά (like, share, comment) και βοηθήστε με να την μεγαλώσω. Σας ευχαριστώ για την προσοχή σας. Η σελίδα του Business Basics στο Facebook
Ιεραρχία Ικανότητας είναι το φυσικό σύστημα επιλογής που ανταμοίβει τον καλύτερο και "τιμωρεί" τον ανίκανο. Ένα σύστημα διανομής σύμφυτο με την ανθρώπινη ύπαρξη όπου κουμάντο κάνουν οι ικανοί επειδή αντανακλαστικά όλοι μας διαλέγουμε εκείνον ο οποίος είναι ο καλύτερος για μια δουλειά. Κανένας δεν διαλέγει τον χειρότερο υδραυλικό, τον χειρότερο γιατρό, τον χειρότερο μηχανικό. Δεν είναι καν συνειδητή επιλογή. Δεν σκεφτόμαστε για να το κάνουμε, είναι default setting, μια διαδικασία βαθιά ριζωμένη στην εξέλιξη του ανθρώπινου είδους το οποίο δεν θα είχε επιβιώσει εάν αντί για τους ικανούς επιβράβευε τους άχρηστους. Αυτό αποδεικνύεται και από την συντριπτική αποδοχή της αριστείας ως το απόλυτο μέτρο μιας πετυχημένης κοινωνίας. Ανταμοίβεις τον καλύτερο και τον προβάλεις ώστε να δώσεις κίνητρο στους υπόλοιπους να του μοιάξουν.
Το 1893 οι Sears & Roeback ξεκίνησαν ένα mail order πουλώντας ρολόγια και κοσμήματα. Όντας φθηνοί και ευέλικτοι οι πελάτες τους προτίμησαν, ο κατάλογός τους μεγάλωσε και εκτόπισαν τα εμπορικά καταστήματα. Μέχρι το 1960 η Sears είχε γίνει ο νούμερο 1 retailer στον κόσμο. Η κάποτε μικρή XEROX είδε την αγορά της φωτοτυπίας όταν οι μεγάλοι IBM & General Electric την αγνόησαν. Η Levi's κέρδισε τον κόσμο με ένα απλό παντελόνι εργασίας. Η Matel κέρδισε την αγορά με μια κούκλα (Barbie), ο Ralph Lauren με ένα πουκάμισο, τα KFC με μια απλή συνταγή για τηγανητό κοτόπουλο. Το Tylenol κέρδισε την αγορά ήπιων παυσίπονων εκεί που δέσποζε η ασπιρίνη. Ο James Cameron έγινε διάσημος με τον Terminator επειδή μια μικρή εταιρεία παραγωγής του δωσε την ευκαιρία να σκηνοθετήσει όταν όλα τα μεγάλα studio του γυρνούσαν την πλάτη.
|
Το blog
Ένας συνεχής διάλογος με τον εαυτό μου για όσα έκανα λάθος και έμαθα και για κάποια που έκανα σωστά και κάτι απέδωσαν. Επιχειρηματικό ξεκίνημα με απλά λόγια, για απλούς ανθρώπους, μακριά από trends και με αρκετό χιούμορ. Basics only. Ο μάστοραςFreelancer, πολυπράγμων ιδιώτης, fan του Peter Drucker, αλλεργικός στο δημόσιο, τον κρατισμό, την ποζεριά και τον "θόρυβο". Πλήρωσα ακριβά για να καταλάβω ότι μόνο τα βασικά επιβιώνουν. Επικοινωνία:
45masters (παπάκι) mailbox (τελεία) org |