Με λάσκα πανιά κανείς ποτέ δεν έφτασε πουθενά. Περνάει ο αέρας από μέσα και χάνεται. Θέλει τσίτωμα το πανί για να κρατήσει τον άνεμο και να δώσει γκάζια. Ο Έλληνας όμως αγαπάει τα λάσκα! Τα μπόσικα! Άσ' τα πανιά ορθάνοιχτα. Έχουμε καιρό! Αράξτε και απολαύστε. Μα δεν θα φτάσεις πουθενά έτσι. Δεν πειράζει, λέει. Θα πούμε ότι έφταιγε ο άνεμος. Έφταιγε το κύμα. Θα βρούμε ένα άλλοθι ότι τάχαμου "κάτι στράβωσε". Δεν μπορώ τώρα, έχω εξετάσεις. Δεν μπορώ τότε, έχω να πάω εκεί. Δεν μπορώ εκεί, είναι μακριά. Δεν μπορώ τόσο είναι ακριβά. Δεν χρειάζεται να κάνω κάτι άλλο, έχουν το βιογραφικό μου. Φτάνει τόσο marketing, μας μάθανε οι πελάτες... Και στο ενδιάμεσο λάσκα όλα. Αραλίκι. Αυτοδικαίωση. Εγώ ο πρωταθλητής (με τον νου μου) που θα τρέξουν οι άλλοι να με ανακαλύψουνε. Εγώ ο μισοπροσπάθειας που ακόμα είμαι δεμένος με τον ομφάλιο λώρο της μάνας μου και περιμένω το σύμπαν να συνομωτήσει για την πάρτη μου.
Έχεις πολλά μπόσικα επάνω σου.
Βλέπεις αλλά δεν συμμετέχεις. Εκτιμάς αλλά δεν πληρώνεις. Συνεταιρίζεσαι αλλά δεν διεκδικείς. Χρειάζεσαι αλλά δεν κυνηγάς. Σου λείπει αλλά δεν πας να το πάρεις. Ανταγωνίζεσαι αλλά δεν δαγκώνεις. Κάνεις το κάτι αλλά ποτέ το κάτι παραπάνω. Θες αλλά δεν θέλεις! Αν είναι να περιμένεις είσαι μεγάλη στρατηγάρα, αν είναι όμως να παλέψεις δεν είσαι ούτε μισός φανταράκος. Αν κάτι είναι θέμα χρόνου, έχεις όλο τον χρόνο στον κόσμο. Αν απαιτεί να αλλάξεις τον τρόπο σου τότε δεν έχεις ούτε μισό λεπτό. Δεν θεωρείς ότι πρέπει να αλλάξεις. Αν σε ρωτήσω "τι στραβό έχεις πάνω σου" θα σου πάρει κάνα μισάωρο για να βρεις ένα πράγμα να πεις. Αν σε ρωτήσω "τι στραβό έχει ο κόσμος" θα γράψεις βιβλίο μέσα σε λίγα λεπτά. Δίνεις πολύ αέρα στον εαυτό σου. Δικαιολογείς σε σένα όσα απαγορεύεις στους άλλους. Άλλη μεζούρα για σένα, άλλη για τον γείτονα. Ο άλλος δεν τα κάνει σωστά, εγώ καλά είμαι έτσι. Ο άλλος να παλέψει, εγώ κουράστηκα για να πάω σε εκείνη την συνέντευξη που μου βρήκε η μάνα μου. Ο άλλος να σφιχτεί, εγώ ταλαιπωρήθηκα να διαβάσω το "The secret". Είσαι θεατής της ζωής σου! Σου λένε κάτι ενδιαφέρον, χειροκροτάς. Σου δείχνουν κάτι που σε συνεπαίρνει και δακρύζεις. Συζητάς με άλλους για την δύναμη της ψυχής και την γοητεία της αλλαγής και όλες αυτές τις ατελείωτες μπουρδολογίες που ποζάρουν για αυτοβελτίωση στο ίντερνετ. Δεν έχεις αφήσει success post που να μην κάνεις like και share για να σε βλέπουν και οι φίλοι σου τι παιχταράς self-helper είσαι. Αλλά, αγαπητέ μου Απροσπάθητε, όταν είναι ώρα να τσιτώσεις τα πανιά και να αλλάξεις πορεία, το κόβεις από δίπλα και παίρνεις έναν υπνάκο. Όταν κάποιος σου δείξει πόσο γυαλόχαρτο χρειάζεται για να αλλάξεις την ζωή που ζεις, φεύγεις για μπάνια στην Χαλκιδική. Δεν θες να γίνεις καλύτερος. Δεν θες να επενδύσεις σε προσπάθεια, χρόνο, χρήμα. Δεν θες να αντιμετωπίσεις τον εαυτό σου και τα χάλια σου. Θες μόνο να καταναλώνεις αυτοβελτίωση. Δεν είσαι κωλοπετσωμένος άνθρωπος. Δεν έχεις χρηστική αξία, δεν παράγεις, δεν προσαρμόζεσαι στις αλλαγές, δεν προσφέρεις στην αγέλη, μόνο καταναλώνεις πόρους, δικαιωματίζεσαι και περιφέρεις την κλάψα σου, να σε ακούνε οι άλλοι και να σε χτυπάνε στην πλάτη. Και σου φτάνει αυτό! Θες να μιλάς περισσότερο από το να παίζεις. Είσαι ο προπονητής της κερκίδας.
Έχεις πολλά μπόσικα επάνω σου.
Αφήνεις χρόνο να περνάει ανεκμετάλευτος. "Δεν είναι ώρα ακόμα" λες. Μέχρι να ρθει η ώρα που θα λες "τώρα είναι αργά". Αφήνεις το σχέδιο στα συρτάρια σου. Αφήνεις την ιδέα να σέρνεται μέσα στο κεφάλι σου. Αφήνεις την μπίζνα σου να μαραζώνει και την αγορά να σε προσπερνάει επειδή δεν τολμάς να ξεφύγεις από τα κοινότυπα. Δέχεσαι τα πάντα όπως είναι, αν σου δίνουν άλλοθι για ακινησία. Αμφισβητείς όμως τους πάντες αν προσπαθούν να σε αλλάξουν! Και το πιο τραγικό από όλα είναι ότι δέχεσαι την ήττα! Δέχεσαι να κερδίσει κάποιος άλλος. Δέχεσαι να είσαι δεύτερος. Δέχεσαι την πιθανότητα να μην γίνει αυτό που θέλησες! Δέχεσαι να συμβιβαστείς με την ήττα επειδή έφαγες κανα δυο φάπες. Και το κάνεις αυτό επειδή ΔΕΝ ΘΕΣ να γίνει αυτό που θες. Τρελό, ε; Αυτό συμβαίνει όταν είσαι ένας λογάς που δεν έχει δόντια να δαγκώσει το σύμπαν. Όταν τρέμεις μπροστά σε όσα πρέπει να κάνεις για να γίνει αυτό που θες. Όταν εύχεσαι να ήταν πιο εύκολο ή να το κανε κάποιος άλλος. Επειδή δεν θες πραγματικά να γίνει το δικό σου. Επειδή δεν έχεις τον εγωισμό που σπρώχνει αλλά εκείνον που σε αυτοδικαιώνει και σε κρατάει ακίνητο περιμένοντας την γη να γυρίσει γύρω από σένα! Φλώρος εσύ, φλώρος και ο εγωισμός σου. Πάρε άλλο ένα πτυχίο, καθυστέρησε κι άλλο να ξεκινήσεις την ζωή σου, δούλεψε άλλη μια χρονιά για τον απατεώνα που δεν σε πληρώνει, γκρίνιαξε λίγο ακόμα για τον κόσμο παραβλέποντας τα δικά σου κουσούρια. Ένας ακίνδυνος φωνακλάς είσαι! Γι αυτό αφήνεις τόσα μπόσικα στην πάρτη σου και κατόπιν εορτής βρίσκεις και δικαιολογίες. Γιατί ποιος Απροσπάθητος ποτέ αναγνώρισε την αδυναμία του; Δεν μου φτάσανε τα λεφτά. Δεν ήταν έτοιμη η αγορά. Το timing δεν ήταν καλό. Με παράτησε ο συνεργάτης. Ακυρώθηκε η δουλειά. Ένα κάρο δικαιολογίες θα βρεις για να ελαφρύνεις την συνείδησή σου που σε μετράει και σε βρίσκει λίγο. Και τραβιέσαι σε new age ψυχολόγους και coaches που ποτέ δεν κρίνουν και πάντα σε χαϊδεύουν. Και παίζουν ακριβώς το κρυφτούλι που σ' αρέσει.
Καθοδήγηση χωρίς αυστηρότητα είναι μια απάτη.
Και παρακίνηση χωρίς κριτική είναι δηλητήριο. Αν αφήνεις στον εαυτό σου περισσότερα μπόσικα από ότι στους άλλους τότε και οι άλλοι θα στα κόψουνε με την κριτική τους. Αν δεν κοιτάξεις πίσω, αυτά που αποφεύγεις θα τα ξανακάνεις. Αν δεν δεις κατάματα την τραγικότητα της Αποτυχίας σου δεν θα τρομάξεις αρκετά ώστε να κάνεις το άλμα. Αν δεν δεις τα κομμάτια από το ναυάγιο θα νομίζεις ότι η παραλία που ξεβράστηκες είναι η Μύκονος. Κι αν όλη μέρα αυτοδικαιώνεσαι, απαγορεύεται διά ροπάλου να σου χτυπάει παλαμάκια ο σύμβουλός σου. Πρέπει να σε "δέρνει" μέχρι να ξυπνήσεις! Η εποχή που ζούμε είναι γεμάτη τοξικούς ανθρώπους, χορτάτους από πλούτο που δεν δημιούργησαν και γεμάτους ψυχικές τρύπες και αδυναμίες. Πουθενά δεν ακούς για personal responsibility, πάντα κάποιος άλλος φταίει και κάποια αδικία έγινε εις βάρος μας. Πράγματα που η Παλιά Εποχή γελούσε μαζί τους γιατί η Δράση επισκίαζε τα πάντα και σιωπούσε κάθε δικαιωματισμό! Σε αυτούς εδώ τους ανθρώπους λοιπόν απαγορεύεται να είσαι μαλακός. Απαγορεύεται να είσαι συγκαταβατικός και non judgemental. Το μάθαμε τώρα κι αυτό! Μην με κρίνεις. Όχι μεγάλε θα σε βλέπω να καταστρέφεις την ζωή σου και θα κάθομαι να σε κοιτάω. Θα σε ακούω να παραληρείς σαν κακομαθημένο πλουσιόπαιδο και θα σε χειροκροτάω! Θα σε βλέπω να εξισώνεις την Πράξη με την Σκέψη και δεν θα κλαίω από τα γέλια! Η ψυχική αδυναμία και το θράσσος της στην εποχή των χορτάτων έχει χτυπήσει limit up.
Κόψε τα μπόσικα!
Αν θες να πετύχεις κάτι στην ζωή σου πρέπει να κάνεις περισσότερα! Περισσότερα από όσα ήδη κάνεις. Περισσότερα αύριο από ότι σήμερα. Περισσότερα μεθαύριο από ότι αύριο. Περισσότερα! Να κάνεις! Όχι να σκέφτεσαι! Πράξη. Δράση. Να σου κοστίζει χρόνο, χρήμα, ενέργεια, συνέπειες. Αν αυτό που κάνεις δεν σου κοστίζει τότε......δεν....είναι....ΤΙΠΟΤΑ! Το να σπουδάζεις δεν είναι τίποτα, το να μαθαίνεις δεν είναι τίποτα, το να σχεδιάζεις δεν είναι τίποτα. Πρέπει να γίνουν ΠΡΑΞΗ ΠΟΥ ΣΟΥ ΚΟΣΤΙΖΕΙ για να αποκτήσουν πραγματική αξία! Ένα βιογραφικό δεν φτάνει, μια συνέντευξη δεν φτάνει, ένας πελάτης δεν φτάνει, μια παρουσίαση δεν φτάνει. Ένα φλερτ δεν φτάνει, ένα γλυκόλογο δεν φτάνει, ένα ραντεβού δεν φτάνει, μία προσπάθεια μόνο δεν φτάνει. Δείξε σε ό,τι επιθύμησες ότι ήρθες για να το κερδίσεις. Δεν έχεις plan b! Έχεις μόνο μια πορεία. Να πετύχεις! Μην δέχεσαι "όχι" σαν απάντηση στα όνειρά σου. Σπρώξε μέχρι να μην βγαίνει άλλη ανάσα από μέσα σου και τα νύχια σου να χουν φαγωθεί από το σκαρφάλωμα. Μην ανέχεσαι έναν χαϊδεμένο εαυτό. Σιχάσου την τεμπελιά σου, να την βλέπεις σαν βρωμιά. Πέτα από το παράθυρο την αδυναμία σου. Ναι το ξέρω, πονάει. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος! Όλη η ζωή ειναι μια μάχη. Μάχη να παντρευτείς σωστά, μάχη και να χωρίσεις από το λάθος. Μάχη να ταιριάξεις, μάχη και να ξεχωρίσεις. Μάχη να ταυτιστείς αλλά και διπλή μάχη να απομονωθείς από τους περισπασμούς. No way around it! Ο καθοδηγητής, ο coach, ο μέντορας που πραγματικά βοηθάει είναι εκείνος που σε δέρνει, σε μαστιγώνει, σε φέρνει αντιμέτωπο με αυτό που αποφεύγεις και σου δείχνει πως να το τσακίσεις, όχι εκείνος που περιμένει ευγενικά να τελειώσεις την κλάψα σου για να πληρωθεί την ώρα του. Πρόοδος είναι το μισό βήμα που καταφέρνεις όταν πονάς και κανένας δεν κοιτάζει. Η έρημος της ψυχής σου! Και πονάει διπλά επειδή όλοι την περνάμε μόνοι μας. Αλλά αυτή είναι η ζωή του ανθρώπου από την αρχή της ιστορίας. Μάχη κάθε μέρα! Μάχη να μάθεις τα όριά σου, να γνωρίσεις ποιος είσαι και τι σκατά ήρθες να κάνεις σ' αυτό τον κόσμο. Δάγκωσε τον κόσμο ρε, μην τον πιπιλάς. Κόψε τα μπόσικα.
