Η πλειοψηφία των ανθρώπων & επιχειρήσεων δεν πρόκειται να καταφέρουν απολύτως τίποτα πέρα από τα βασικά. Κι αυτά όχι επειδή τα κέρδισαν αλλά επειδή είναι εύκολα (ευχαρι-στήστε την αγορά γι αυτό). Ο κόσμος σήμερα έχει καταφέρει ένα στάνταρ βιοτικό επίπεδο, είναι χορτάτος από πλούτο και ευκολίες και δίνει αρκετά με ελάχιστη προσπάθεια. Αυτό όμως μειώνει την διάθεση του ανθρώπου να προσπαθεί και την ικανότητα του να ενεργεί και να ξεπερνάει τους περιορισμούς του (ευχαριστήστε το κράτος γι αυτό). Οργανισμός που δεν προσπαθεί, δεν επενδύει, δεν ρισκάρει, και απολαμβάνει χωρίς να έχει κερδίσει, νομοτελειακά παρακμάζει. Και θα φθίνει συνεχώς μέχρι να σβήσει τελείως. Το πρόβλημα όμως δεν είναι μόνο αυτό. Το πρόβλημα είναι ότι αυτός που σήμερα έχει αυτά για τα οποία δεν ίδρωσε, θέλει ακόμα περισσότερα χωρίς να κάνει κάτι γι αυτά. Κάθεται και εύχεται να συμβούν. Δεν θέλει να βγει από την άνεσή του. Θέλει κάτι μαγικό να αναβαθμίσει την ζωή του χωρίς αυτός να κάνει τίποτα περισσότερο από το να εύχεται και να αράζει.
Βρίζει το αφεντικό του αλλά δεν αλλάζει δουλειά. Εύχεται μια αύξηση αλλά δεν πολεμάει να την κερδίσει. Καταριέται τον διπλανό του που τα κατάφερε αντί να προσπαθεί να τον μιμηθεί. Μειώνει τον πετυχημένο αντί να τον συνεταιρίζεται. Κατηγορεί τον πλούσιο αντί να διδάσκεται από αυτόν. Μόνο για τα καλούδια θα ξεπεράσει τον εαυτό του και θα χρεωθεί! Αμάξια, διακοπές, μπουζούκια, καφέδες, μπιτσόμπαρα, τριήμερα αραλίκια, ταξίδια, γκόμενες, Μύκονος...γι αυτά ο Έλληνας δεν έχει κανένα απολύτως πρόβλημα να ξεπεράσει τον εαυτό του. Για την πόζα. Την καλοπέραση. Την ντόλτσε βίτα. Τα γούστα! Καλά είναι κι αυτά, δεν λέω. Αλλά για τις ικανότητές του, τίποτα. Για την παραγωγικότητά του τίποτα. Για τον χαρακτήρα του, τίποτα. Για την επιτυχία του τίποτα. Μόνο ευχές...! Βλέπει, ακούει, ενθουσιάζεται καμμιά φορά. Αλλά για δουλειά ούτε κουβέντα. Για αλλαγή ούτε κουβέντα. Για επανακαλωδίωση ούτε κουβέντα. Λέει, λέει, λέει...βλέπει, ζηλεύει, λιγουρεύεται. Όλα του γυαλίζουν κι όλα τα θέλει. Πάει σε σεμινάρια αυτοβελτίωσης αλλά δεν αλλάζει ποτέ. Πάει σε σεμινάρια επιχειρηματικότητας, αλλά δεν κάνει πράξη ποτέ! Για όλα έχει να αντιτάξει ένα φόβο, μια δικαιολογία, ένα άλλοθι! Μη τυχόν και χάσει αυτά τα λίγα που απολαμβάνει. Για ένα και μόνο ένα λόγο: επειδή έχει όσα χρειάζονται ώστε να μην χρειάζεται να ΚΥ-ΝΗ-ΓΑ-ΕΙ!
Έχει τόσα-όσα χρειάζεται για να την περνάει χωρίς να ιδρώνει. Χωρίς να κουράζεται.
Έχει τόσα-όσα χρειάζεται για να την περνάει χωρίς να ιδρώνει. Χωρίς να κουράζεται.
Πως συνέβη αυτό;
40 χρόνια κρατισμός, επιδόματα, ευρωπαϊκό χρήμα, ρουσφέτια, βολέματα, καβαντζώματα. 40 χρόνια μάγκας με τα λεφτά των άλλων. 40 χρόνια ζήτουλας στο κράτος για περισσότερο βύζαγμα και πόζα. 40 χρόνια φταίνε οι άλλοι. Οι πλούσιοι, οι ξένοι, οι καπιταλιστές, οι εταιρίες. Ό,τι δουλεύει παντού στον κόσμο (αγορά, ικανότητες, σκληρή δουλειά, αριστεία) εδώ κυνηγιέται και υπονομεύεται. Είναι κάποιος πλούσιος; Έκλεψε! Είναι κάποιος καλός; Έχει βύσμα! Ξεχώρισε κάποιος; Να τον φθονήσουμε! Ποιο είναι το αναπτυξιακό μοντέλο εδώ; Άραξε και σε ταΐζει το κράτος. Ε, αυτό να μην αλλάξει κι όλα τα άλλα γράφ' τα.... Δεν θέλει και πολύ. Ο άνθρωπος είναι ον προσαρμοστικό. Εφόσον οι βασικές οικονομικές ανάγκες καλύπτονται χωρίς ιδιαίτερο κόπο, ποιος ο λόγος να προσπαθήσεις παραπάνω; Μήπως είχαμε κανένα πρότυπο αριστείας; Μήπως βραβεύσαμε επιχειρηματίες, προωθήσαμε αυτοδίδακτους, προβάλαμε εκείνους που σαπίσανε στην δουλειά για να καταφέρουν κορυφές; Μήπως δεν προβάλαμε τους χειρότερους; Τους πιο τεμπέληδες, τους πιο ανάξιους, τους πιο φωνακλάδες; Μήπως δεν έγιναν ήρωες οι επιτήδειοι, οι ευκαιριακοί, οι αρπαχτές, οι συντεχνίες, οι παρατάξεις; Μήπως δεν καταστρέψαμε κάθε ιεραρχία ικανότητας; Μήπως το όνειρο του Έλληνα δεν ήταν να ζει καβαντζωμένος αυτός και "τι σε νοιάζει τώρα για τους άλλους";
Κι όμως θέλουμε τα πάντα...χωρίς να προσπαθούμε!
Τόσο όσο να περνάμε. Αυτοί είμαστε. Η σύγχρονη αρρώστια της εποχής μας: η μη προσπάθεια.
Η οποία στις νέες γενιές γίνεται χειρότερη. Όσο μεγαλώνει η ευκολία, τόσο αμβλύνουν οι ικανότητες.
Αχ και να ήμουνα....Αχ και να μπορούσα...Αχ και να μου δινόταν η ευκαιρία.....Αχ και να ήταν ο κόσμος δίκαιος....Αχ άτιμε ντουνιά με αδίκησες!!!....... Λόγια ηττημένων. Λόγια των loosers. Λόγια των χειρότερων! Διανοητικές μπαρούφες απόλεμων ψευτορητόρων για "καλύτερη" εποχή που δίνει το δικαίωμα στον καθένα να αυτοπραγματωθεί.... ΜΠΟΥΡΔΕΣ!!! Καλύτερη εποχή ήταν εκείνη που ο άνθρωπος ήταν καλύτερος, δυνατότερος, γρηγορότερος, εξυπνότερος, ανταγωνιστικότερος, δημιουργικότερος... Winner!!! Σήμερα τι έχουμε; Κλάψα. Γκρίνια από χορτάτους και παράπονα από 20χρονους που ακόμα δεν φάγανε μισό χαστούκι στην ζωή τους και γεμίσανε ήδη τα βρακιά τους!!! Επιχειρήσεις που αντί να μάθουν πωλήσεις γκρινιάζουν στο κράτος για παρεμβάσεις κι επιδοτήσεις. Υγιείς άνθρωποι που δεν χάνουν ευκαιρία να γκρινιάξουν για όλα κι αντί να εκτιμήσουν ό,τι βρέθηκε δίπλα τους το κατακρίνουν. Άνθρωποι με πυρηνική τεχνολογία στα χέρια τους αντί να σηκώνονται κάθε μέρα με φούλ ορμή να δαγκώσουν όλο τον κόσμο, γκρινιάζουν επειδή έπεσε το wifi, επειδή ο ένας μου είπε, ο άλλος μου έκανε, ο τρίτος μου στέρησε, με πείραξε, με μείωσε, με αδίκησε...
Pathetic loosers!....Γιατί δεν προσπαθείς να γίνεις; Γιατί δεν παλεύεις να μπορέσεις; Γιατί δεν πας να ανοίξεις πόρτες μόνος σου; Γιατί δεν πολεμάς κάθε μέρα αφού είσαι όρθιος ακόμα; Τι περιμένεις; Ποιος θα σου δώσει έτοιμες κορυφές; Και γιατί; Για ποιον λόγο να πιστεύει κάποιος ότι είναι νορμάλ ή δίκαιο να κουνήσει το δαχτυλάκι του και να γίνει πετυχημένος; Γιατί δεν καταλαβαίνεις ότι αφού ΕΣΥ δεν έχεις αυτό που θέλεις τότε για σένα ο κόσμος είναι αβέβαιος; Γιατί δεν καταλαβαίνεις ότι δεν έχει καμμία σημασία τίποτε άλλο αφού εσύ, ναι ΕΣΥ, δεν πήρες ακόμα αυτό που θέλησες; Γιατί δεν πας να το κερδίσεις;;; Για τους άλλους μπαίνει το 2020, για σένα να μπαίνει το 1920! Για τους άλλους έρχεται μέρα γιορτής, για σένα που δεν έχεις και δεν είσαι ας είναι μέρα μάχης! Μέρα επιβίωσης....ΠΑΛΕΨΕ! Γιατί δεν βλέπεις την καθημερινότητα σαν άλλο έναν πόλεμο που πρέπει να κερδίσεις; Τι μου άραξες στον καναπέ; Χόρτασες μάχη; Έφερες κανένα τρόπαιο δικό σου; Τι έχεις στην ζωή σου που είναι δικό σου; Αν αυτή την στιγμή σε δικάσει η Ιδιοκτησία τι θα έχεις να επιδείξεις ως δικιά σου κατάκτηση; Θα έρθει η Ικανότητα για συνήγορός σου; Θα βρούμε τίποτα σημάδια πάνω σου που να δείχνουν ότι αντιστάθηκες, ότι πάλεψες, ότι δάγκωσες;;;
Η οποία στις νέες γενιές γίνεται χειρότερη. Όσο μεγαλώνει η ευκολία, τόσο αμβλύνουν οι ικανότητες.
Αχ και να ήμουνα....Αχ και να μπορούσα...Αχ και να μου δινόταν η ευκαιρία.....Αχ και να ήταν ο κόσμος δίκαιος....Αχ άτιμε ντουνιά με αδίκησες!!!....... Λόγια ηττημένων. Λόγια των loosers. Λόγια των χειρότερων! Διανοητικές μπαρούφες απόλεμων ψευτορητόρων για "καλύτερη" εποχή που δίνει το δικαίωμα στον καθένα να αυτοπραγματωθεί.... ΜΠΟΥΡΔΕΣ!!! Καλύτερη εποχή ήταν εκείνη που ο άνθρωπος ήταν καλύτερος, δυνατότερος, γρηγορότερος, εξυπνότερος, ανταγωνιστικότερος, δημιουργικότερος... Winner!!! Σήμερα τι έχουμε; Κλάψα. Γκρίνια από χορτάτους και παράπονα από 20χρονους που ακόμα δεν φάγανε μισό χαστούκι στην ζωή τους και γεμίσανε ήδη τα βρακιά τους!!! Επιχειρήσεις που αντί να μάθουν πωλήσεις γκρινιάζουν στο κράτος για παρεμβάσεις κι επιδοτήσεις. Υγιείς άνθρωποι που δεν χάνουν ευκαιρία να γκρινιάξουν για όλα κι αντί να εκτιμήσουν ό,τι βρέθηκε δίπλα τους το κατακρίνουν. Άνθρωποι με πυρηνική τεχνολογία στα χέρια τους αντί να σηκώνονται κάθε μέρα με φούλ ορμή να δαγκώσουν όλο τον κόσμο, γκρινιάζουν επειδή έπεσε το wifi, επειδή ο ένας μου είπε, ο άλλος μου έκανε, ο τρίτος μου στέρησε, με πείραξε, με μείωσε, με αδίκησε...
Pathetic loosers!....Γιατί δεν προσπαθείς να γίνεις; Γιατί δεν παλεύεις να μπορέσεις; Γιατί δεν πας να ανοίξεις πόρτες μόνος σου; Γιατί δεν πολεμάς κάθε μέρα αφού είσαι όρθιος ακόμα; Τι περιμένεις; Ποιος θα σου δώσει έτοιμες κορυφές; Και γιατί; Για ποιον λόγο να πιστεύει κάποιος ότι είναι νορμάλ ή δίκαιο να κουνήσει το δαχτυλάκι του και να γίνει πετυχημένος; Γιατί δεν καταλαβαίνεις ότι αφού ΕΣΥ δεν έχεις αυτό που θέλεις τότε για σένα ο κόσμος είναι αβέβαιος; Γιατί δεν καταλαβαίνεις ότι δεν έχει καμμία σημασία τίποτε άλλο αφού εσύ, ναι ΕΣΥ, δεν πήρες ακόμα αυτό που θέλησες; Γιατί δεν πας να το κερδίσεις;;; Για τους άλλους μπαίνει το 2020, για σένα να μπαίνει το 1920! Για τους άλλους έρχεται μέρα γιορτής, για σένα που δεν έχεις και δεν είσαι ας είναι μέρα μάχης! Μέρα επιβίωσης....ΠΑΛΕΨΕ! Γιατί δεν βλέπεις την καθημερινότητα σαν άλλο έναν πόλεμο που πρέπει να κερδίσεις; Τι μου άραξες στον καναπέ; Χόρτασες μάχη; Έφερες κανένα τρόπαιο δικό σου; Τι έχεις στην ζωή σου που είναι δικό σου; Αν αυτή την στιγμή σε δικάσει η Ιδιοκτησία τι θα έχεις να επιδείξεις ως δικιά σου κατάκτηση; Θα έρθει η Ικανότητα για συνήγορός σου; Θα βρούμε τίποτα σημάδια πάνω σου που να δείχνουν ότι αντιστάθηκες, ότι πάλεψες, ότι δάγκωσες;;;
Αν θες δουλειά και δεν χτύπησες πόρτα που ΔΕΝ ζητάει, δεν ξέρεις να κυνηγάς. Αν θες επιχείρηση και δεν πολεμάς με νύχια και δόντια, δεν ξέρεις να κυνηγάς. Αν θες λεφτά και δεν βγαίνεις να πουλήσεις, δεν ξέρεις να κυνηγάς. Αν δεν ξέρεις να κυνηγάς και πιστεύεις ότι μπορείς με το λιγότερο να κερδίσεις το περισσότερο, ότι υπάρχει κάτι "τσάμπα" στον κόσμο κι εσύ το αξίζεις, τότε είσαι επικίνδυνα ηλίθιος, μια ανωμαλία στο ανθρώπινο μοντέλο ανάπτυξης, ένα μόνιμο βάρος για όλους τους άλλους τριγύρω σου. Αν θες κάτι στην ζωή σου και δεν προσαρμόζεις ΟΛΗ ΤΗΝ ΖΩΗ ΣΟΥ γύρω από το πως θα το κερδίσεις, τότε είσαι άχρηστος, φαφλατάς, τεμπέλης, αναξιόπιστος, και ζεις μόνο επειδή άλλοι δημιούργησαν τον πλούτο που εσύ χαίρεσαι χωρίς να τον αξίζεις. Κέρδισες ποτέ κάτι ξεπερνώντας τα όριά σου; Είδες ποτέ τον εαυτό σου νικητή απέναντι σε εις βάρος σου πιθανότητες; Εάν ναι, θυμάσαι το συναίσθημα; Γιατί δεν θες να το ξαναζήσεις; Εάν όχι, τότε γιατί ασχολούμαστε μαζί σου;; Τράβα πίσω στην Χώρα του Ποτέ-Ποτέ να κλαφτείς μαζί με τους άλλους παιδήλικες και να μπείτε σε καμμιά ουρά για επιδόματα. Και "θερμοκοιτίδες".
