Η επιχειρηματικότητα δεν είναι επιστήμη. Δεν χρειάζεται ελεγχόμενο περιβάλλον και κλινικά εργαστήρια για να ευδοκιμήσει.Δεν είναι προϊόν δοκιμαστικού σωλήνα, δεν είναι ίδρυμα να επιβάλει ομοιογένεια και αυστηρούς κανόνες. Δεν είναι παιδική χαρά όπου startups ζωγραφίζουν ιδέες στα notepads για να ευχαριστήσουν τους μέντορες & τους επενδυτές τους. Δεν υπακούει σε συστεμισμούς και αυστηρά καθορισμένα πλαίσια. Δεν είναι αποστειρωμένο προϊόν κάποιων ειδικών, ακαδημαϊκών ή manager. Η επιχειρηματικότητα είναι πρακτική των μικρομεσαίων. Εκείνων των απλών ανθρώπων που παράγουν πλούτο για την κοινωνία, ευημερία και θέσεις εργασίας.
Ο επιχειρηματικός άνθρωπος δεν είναι drone.Ο χαρακτήρας του επιχειρηματικού ανθρώπου δεν είναι υποτακτικός και συμβιβαζόμενος. Υπάρχει κανένας που πήδηξε από την χαρά του στην ιδέα του να στριμώξει την φιλοδοξία του μέσα σε ένα αυστηρό business plan γεμάτο με "στρατηγικές" προβλέψεις και λογιστικά νούμερα; Έγινε κανείς επιχειρηματίας επειδή ήθελε να λογοδοτεί σε άλλους; Ονειρεύτηκε κανείς ότι επιχειρηματικότητα είναι κρατικά επιδόματα & προγράμματα του ΟΑΕΔ;;!!! Το πνεύμα της επιχειρηματικότητας είναι το πνεύμα της αντοχής, της υπομονής στην αποτυχία και πρέπει να αναζητηθεί στα χρόνια που χτιζόταν η ιδιωτική πρωτοβουλία, εκεί που ο άνθρωπος χωρίς ιδιαίτερες γνώσεις και κεφάλαια έβαζε μπροστά να ανακαλύψει ευκαιρίες, να ικανοποιήσει και να δημιουργήσει Ζήτηση. Αυτό είναι το σημαντικό! Όχι το πόσα λεφτά θα πάρεις επιδότηση. Όχι το πόσα κεφάλαια θα μαζέψεις. Όχι το πόσα πτυχία έχεις. Όχι το δίκτυο, το business plan, τα λογιστικά κλπ. Όλα αυτά είναι από δευτερεύοντα μέχρι ασήμαντα. Ναι ασήμαντα! Γιατί αν δεν έχεις βρει το business σου, αν δεν έχεις εντοπίσει και εξακριβώσει την Ζήτηση και την Αξία του Πελάτη τότε δεν έχεις τίποτα! Όσο η μπίζνα σου εξαρτάται από τα δευτερεύοντα τόσο θα έχει ημερομηνία λήξης. Όσο εσύ εξαρτάσαι από όλα αυτά τα τριγύρω τόσο θα είσαι απλά κάποιος που πήγε για επιχειρηματίας και ιδρυματοποιήθηκε στην πορεία.
Ποιος είναι ο κίνδυνος του ιδρυματισμού;
Να καταλήξουν όλα αυτά τα δευτερεύοντα, τα υποστηρικτικά, να σου υπαγορεύουν τι θα κάνεις, πως θα το κάνεις, πότε θα το κάνεις. Να εγκλωβιστούν η δύναμη, η ελευθερία και η αυτονομία της επιχειρηματικότητας μέσα σε ομογενοποιημένες φόρμες μαζικής αναπαραγωγής. Να επικρατήσει ένας "καθώς πρέπει" τρόπος να ξεκινάς μια επιχείρηση. Να αποσιωπηθεί η απλότητα των basics υπέρ της πολυπλοκότητας των "experts". Να πιστέψει ο μικρομεσαίος ότι "τώρα δεν είναι όπως παλιά", ότι "μα τώρα έχουμε τεχνολογία", "μα τώρα έχουμε γνώση" κλπ......... Μπούρδες!
Προ κρίσης είχαμε τους managers με λόγο πιο βαρετό και πομπώδη από λογύδριο νεόπλουτου πολιτικάντη. Φόρτωσαν τον μικρομεσαίο με πολυσέλιδα business plans, financial projections, διοικητικά οργανογράμματα και μανατζερική αντίληψη, πράγματα τόσο βαρετά που έκαναν πιο ενδιαφέρον το να παρατηρείς το γρασίδι να μεγαλώνει από το να παρακολουθήσεις ένα σεμινάριο επιχειρηματικότητας. Αναγκάστηκε ο μικρομεσαίος να αντιγράψει άχρηστες συμβουλές, να "χωρέσει" μέσα σε πλαίσια, κανόνες και μεθόδους άσχετες με τις ανάγκες του. Με την κρίση μας ήρθε και η παιδική χαρά των startups. Παρεμβλήθηκαν ένα κάρο παράγοντες ανάμεσα στον επιχειρηματικό άνθρωπο και τον Πελάτη. Οι ιδέες, τα pivot, τα VC's, οι θερμοκοιτίδες, οι επιταχυντές, οι μέντορες, τα elevator pitch.
Η χαρά του πιτσιρικά με 15 πτυχία πληροφορικής που νομίζει ότι οι business γεννήθηκαν χτες, ότι άλλο ένα delivery app θα σώσει τον κόσμο από την κρίση και ότι όλο αυτό το μοντέλο (που απαιτεί χιλιάδες επενδυτικά ευρώ για να ανακαλύψει ότι το business ήταν μάπα τελικά), είναι καλή ιδέα για μικρομεσαία επιχειρηματικότητα!!! Πως θα απορροφηθούν όλα αυτά από απλούς μικρομεσαίους που προσπαθούν να αναπτύξουν μια νέα επιχείρηση. Μπορεί πολλά από αυτά να ακούγονται cool και ενδιαφέροντα ή να ξεγελάνε τον μικρομεσαίο με την αίσθηση σοβαρότητας που αποπνέει η γλώσσα των business αλλά πως βοηθούν να στηθούν καλύτερες επιχειρήσεις; Πως θα παραχθεί αξία, ζήτηση και συγκριτικό πλεονέκτημα εάν δεν έχει πρόσβαση σε πρακτική γνώση ο μικρομεσαίος; Πως θα γίνει πιο αποδοτική μια επιχείρηση εάν δεν οργανωθεί καλύτερα και δεν γίνει πιο αποτελεσματικός ο βιοτέχνης, ο παιδικός σταθμός, η κομμώτρια, ο κουφωματάς, το γυμναστήριο, ο σεφ, ο πωλητής, ο ξενοδόχος, ο μέσος φυσιολογικός άνθρωπος χωρίς ακαδημαϊκές γνώσεις; Πως θα βοηθηθεί ο μικρομεσαίος να πλησιάσει την επιχειρηματική γνώση εάν αυτή του παρουσιάζεται φορμαλιστικά, επιστημονικά. περίπλοκη, με άσπρες ποδιές και χάρακες ακριβείας;
Προ κρίσης είχαμε τους managers με λόγο πιο βαρετό και πομπώδη από λογύδριο νεόπλουτου πολιτικάντη. Φόρτωσαν τον μικρομεσαίο με πολυσέλιδα business plans, financial projections, διοικητικά οργανογράμματα και μανατζερική αντίληψη, πράγματα τόσο βαρετά που έκαναν πιο ενδιαφέρον το να παρατηρείς το γρασίδι να μεγαλώνει από το να παρακολουθήσεις ένα σεμινάριο επιχειρηματικότητας. Αναγκάστηκε ο μικρομεσαίος να αντιγράψει άχρηστες συμβουλές, να "χωρέσει" μέσα σε πλαίσια, κανόνες και μεθόδους άσχετες με τις ανάγκες του. Με την κρίση μας ήρθε και η παιδική χαρά των startups. Παρεμβλήθηκαν ένα κάρο παράγοντες ανάμεσα στον επιχειρηματικό άνθρωπο και τον Πελάτη. Οι ιδέες, τα pivot, τα VC's, οι θερμοκοιτίδες, οι επιταχυντές, οι μέντορες, τα elevator pitch.
Η χαρά του πιτσιρικά με 15 πτυχία πληροφορικής που νομίζει ότι οι business γεννήθηκαν χτες, ότι άλλο ένα delivery app θα σώσει τον κόσμο από την κρίση και ότι όλο αυτό το μοντέλο (που απαιτεί χιλιάδες επενδυτικά ευρώ για να ανακαλύψει ότι το business ήταν μάπα τελικά), είναι καλή ιδέα για μικρομεσαία επιχειρηματικότητα!!! Πως θα απορροφηθούν όλα αυτά από απλούς μικρομεσαίους που προσπαθούν να αναπτύξουν μια νέα επιχείρηση. Μπορεί πολλά από αυτά να ακούγονται cool και ενδιαφέροντα ή να ξεγελάνε τον μικρομεσαίο με την αίσθηση σοβαρότητας που αποπνέει η γλώσσα των business αλλά πως βοηθούν να στηθούν καλύτερες επιχειρήσεις; Πως θα παραχθεί αξία, ζήτηση και συγκριτικό πλεονέκτημα εάν δεν έχει πρόσβαση σε πρακτική γνώση ο μικρομεσαίος; Πως θα γίνει πιο αποδοτική μια επιχείρηση εάν δεν οργανωθεί καλύτερα και δεν γίνει πιο αποτελεσματικός ο βιοτέχνης, ο παιδικός σταθμός, η κομμώτρια, ο κουφωματάς, το γυμναστήριο, ο σεφ, ο πωλητής, ο ξενοδόχος, ο μέσος φυσιολογικός άνθρωπος χωρίς ακαδημαϊκές γνώσεις; Πως θα βοηθηθεί ο μικρομεσαίος να πλησιάσει την επιχειρηματική γνώση εάν αυτή του παρουσιάζεται φορμαλιστικά, επιστημονικά. περίπλοκη, με άσπρες ποδιές και χάρακες ακριβείας;
Η επιχειρηματικότητα είναι πρακτική τέχνη (craft).
Μάθε καλά τα βασικά, επανέλαβέ τα ξανά και ξανά μέχρι να πάρει σχήμα αυτό που φτιάχνεις.
Μοιάζει με τους παλιούς μάστορες στους οποίους έστελνε ο κόσμος τα παιδιά του για να μάθουν μια τέχνη εμπειρικά. Έχει αρχές, απλούς κανόνες. και βασικές πρακτικές. Χρειάζεται οργανικό περιβάλλον για να μεγαλώσει. Βλέπεις, εφαρμόζεις, επαναλαμβάνεις, μαθαίνεις. Τα υπόλοιπα είναι παρατήρηση και επιμονή. Όταν χάνονται αυτά, χάνεται και η επιχειρηματικότητα.Έχει απλά εργαλεία και σημειωματάριο. Έχει βασικές κινήσεις που πρέπει να επαναλαμβάνονται συνεχώς ώστε η πράξη να αποκτάει σχήμα και εμπειρία. Οι κανόνες είναι απλοί:
Ποιος δεν θα το καταλάβει; Εφαρμόζεις τα ίδια basics σε διαφορετικές περιπτώσεις. Έτσι παλεύεις σε μια τέχνη όπου ο βασικός συντελεστής (πελάτης) παραμένει αστάθμητος παράγοντας. Έτσι κρατάς την μέθοδό σου απλή και πρακτική, μακριά από αυστηρές νόρμες και περίπλοκα trends. Η προτεραιότητα ήταν και παραμένει πάντα ο πελάτης και η ιεράρχηση των αναγκών του. Μέχρι να αλλάξει αυτό όλα τα "καινούρια" είναι απλά ένα πακετάρισμα των "παλιών" με πιο γυαλιστερό περιτύλιγμα. Τα basics της επιχειρηματικής τέχνης όμως δεν αλλάζουν ποτέ.
- Κράτα το μάτι σου πάνω στην αγορά και τον Πελάτη
- Μην φεύγεις από το οικείο, από αυτό που μπορείς να υποστηρίξεις
- Εφάρμοζε τα βασικά ξανά και ξανά
Ποιος δεν θα το καταλάβει; Εφαρμόζεις τα ίδια basics σε διαφορετικές περιπτώσεις. Έτσι παλεύεις σε μια τέχνη όπου ο βασικός συντελεστής (πελάτης) παραμένει αστάθμητος παράγοντας. Έτσι κρατάς την μέθοδό σου απλή και πρακτική, μακριά από αυστηρές νόρμες και περίπλοκα trends. Η προτεραιότητα ήταν και παραμένει πάντα ο πελάτης και η ιεράρχηση των αναγκών του. Μέχρι να αλλάξει αυτό όλα τα "καινούρια" είναι απλά ένα πακετάρισμα των "παλιών" με πιο γυαλιστερό περιτύλιγμα. Τα basics της επιχειρηματικής τέχνης όμως δεν αλλάζουν ποτέ.
