
Το επιχειρηματικό ξεκίνημα έχει καταντήσει ένα σύνολο από σχέδια, κανόνες και "πρέπει", που λέει ότι καθοδηγεί αλλά στην ουσία αφαιρεί ελευθερία κίνησης από τον επιχειρηματικό άνθρωπο. Μοιάζει με μια Προκρούστεια κλίνη που σακατεύει την νέα/μικρή επιχείρηση ώστε να ταιριάζει σε ξένα μέτρα. Η επιχειρηματική ρητορική λέει ότι χωρίς κεφάλαιο, χωρίς business plan, χωρίς ομάδα, χωρίς τεχνολογία δεν πας πουθενά. Και έτσι δυναμώνει η αμφιβολία και καθυστερεί το ξεκίνημα αφού η νέα επιχείρηση κοιτάζει τον εαυτό της και την πιάνει κατάθλιψη επειδή της βγαίνει λειψός. Λείπουν λεφτά. Λείπει εμπειρία. Λείπει σχέδιο. Λείπει όραμα. Λείπει networking. Λείπει μέντορας!!! Και μέσα σε όλη αυτή την κατάθλιψη ψάχνει απαντήσεις μέσα από την ίδια ρητορική που δημιούργησε το πρόβλημα αντί να κάνει ένα βήμα πίσω και να κοιτάξει την πραγματικότητα,
Ποια είναι η πραγματικότητα;

Η Disney ξεκίνησε σαν ένα μικρό σχεδιαστικό studio.
Η Harley Davidson ξεκίνησε σε ένα σταύλο.
Η Levi’s ξεκίνησε από ένα ραφτάδικο.
Τα Starbucks ξεκίνησαν σαν καφεκοπτείο.
Τα KFC ξεκίνησαν από έναν πλανώδιο πωλητή.
Τα MacDonald’s ξεκίνησαν πουλώντας μπάρμπεκιου.
Η Under Armor ξεκίνησε από ένα μπλουζάκι.
Η Go-Pro ξεκίνησε από μια ιδιοκατασκευή.
Η Samsung ξεκίνησε σαν έμπορος τροφίμων.
Η Mattel (Barbie) ξεκίνησε φτιάχνοντας κορνίζες.
Η NIKE ξεκίνησε σαν αντιπροσωπεύοντας ξένα brands.
Η American Express ξεκίνησε σαν ταχυδρομική υπηρεσία.
Η NOKIA ξεκίνησε σαν κατασκευαστής χαρτιού.
Η Coca-Cola ξεκίνησε σαν φαρμακευτικό παρασκεύασμα.
Η Virgin και η ΙΚΕΑ ξεκίνησαν από ένα απλό mail order.
Οι MacDonald's, DELL, AMAZON, Walmart ξεκίνησαν με οικογενειακά κεφάλαια.
Οι Hewllett-Packard, Gillette, Apple, Goodyear ξεκίνησαν αυτοχρηματοδοτούμενες.
Ο Matsushita ξεκίνησε την PANASONIC με την γυναίκα του, χωρίς λεφτά & ιδιαίτερη μόρφωση.
Ο Adi Dassler ξεκίνησε την ADIDAS χωρίς λεφτά, χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα. φτιάχνοντας τα πρώτα παπούτσια με υλικά που έβρισκε στα ερείπια της Γερμανικής υπαίθρου μετά τον Α' ΠΠ.
Η Harley Davidson ξεκίνησε σε ένα σταύλο.
Η Levi’s ξεκίνησε από ένα ραφτάδικο.
Τα Starbucks ξεκίνησαν σαν καφεκοπτείο.
Τα KFC ξεκίνησαν από έναν πλανώδιο πωλητή.
Τα MacDonald’s ξεκίνησαν πουλώντας μπάρμπεκιου.
Η Under Armor ξεκίνησε από ένα μπλουζάκι.
Η Go-Pro ξεκίνησε από μια ιδιοκατασκευή.
Η Samsung ξεκίνησε σαν έμπορος τροφίμων.
Η Mattel (Barbie) ξεκίνησε φτιάχνοντας κορνίζες.
Η NIKE ξεκίνησε σαν αντιπροσωπεύοντας ξένα brands.
Η American Express ξεκίνησε σαν ταχυδρομική υπηρεσία.
Η NOKIA ξεκίνησε σαν κατασκευαστής χαρτιού.
Η Coca-Cola ξεκίνησε σαν φαρμακευτικό παρασκεύασμα.
Η Virgin και η ΙΚΕΑ ξεκίνησαν από ένα απλό mail order.
Οι MacDonald's, DELL, AMAZON, Walmart ξεκίνησαν με οικογενειακά κεφάλαια.
Οι Hewllett-Packard, Gillette, Apple, Goodyear ξεκίνησαν αυτοχρηματοδοτούμενες.
Ο Matsushita ξεκίνησε την PANASONIC με την γυναίκα του, χωρίς λεφτά & ιδιαίτερη μόρφωση.
Ο Adi Dassler ξεκίνησε την ADIDAS χωρίς λεφτά, χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα. φτιάχνοντας τα πρώτα παπούτσια με υλικά που έβρισκε στα ερείπια της Γερμανικής υπαίθρου μετά τον Α' ΠΠ.
Άπειρα παραδείγματα επιχειρήσεων που ξεκίνησαν όπως μπορούσαν, με όποια μέσα είχαν διαθέσιμα, χωρίς ιδιαίτερα σχέδια, κεφάλαια και γνώσεις, χωρίς καν τις ιδανικές συνθήκες εκκίνησης. Η επιχειρηματικότητα είναι μια οργανική λειτουργία που μπορεί να ξεκινήσει με οποιονδήποτε φυσικό τρόπο. Το μόνο που χρειάζεται είναι να απαντάς στο βασικό ερώτημα του μικρομεσαίου επιχειρείν: πώς να ικανοποιήσω τον Πελάτη ώστε να μου δώσει τα λεφτά του; Δεν υπάρχει τίποτε άλλο πέρα από αυτό. Στην πορεία προσαρμόζεσαι ανάλογα με την Αξία, τον Πελάτη και την Ζήτηση. Τα εργαλεία που μπορείς να χρησιμοποιήσεις πρέπει να είναι απλά, σύντομα και ανέξοδα. Απλά, για να μην σε αποτρέπουν. Σύντομα, ώστε να μην σε καθυστερούν. Και ανέξοδα, επειδή δεν σου περισσεύουν. Τα περίπλοκα και τα μακροπρόθεσμα είναι άχρηστα για μια νέα/μικρή επιχείρηση επειδή αποδιοργανώνουν και καθυστερούν, μειώνουν την αυτονομία κινήσεων, αυξάνουν την εξάρτηση από εξωτερικές πηγές και τελικά αποτελούν άλλο έναν λόγο παραίτησης και αποτυχίας.
Κάν, το όπως μπορείς.
Μέχρι να μπορείς να το κάνεις όπως θέλεις.

Αυτή είναι η απάντηση στο πώς να ξεκινήσεις. Το Επιχειρηματικό Ξεκίνημα έχει αφαιρετικό mindset. Όχι να προσθέτεις μπελάδες, κανόνες και μέτρα άλλων. Όχι να προσθέτεις κόστη, σχέδια και έγνοιες αλλά να αφαιρείς. Επειδή δεν έχεις! Δεν σου περισσεύουν. Είσαι ένας ναυαγός σε ένα νησί και προσπαθείς να Αποδράσεις! Αυτάρκεια, εφευρετικότητα, αυτονομία! Πρέπει να είσαι ευέλικτος, να μην έχεις ένα μακροπρόθεσμο σχέδιο σαν δεσπότη πάνω απ΄το κεφάλι σου, να μην σκέφτεσαι πως θα ελέγξεις την αγορά και τον ανταγωνισμό (δεν μπορείς). να μην εξουσιάζεσαι από τις αγκυλώσεις μανατζαραίων με άποψη για όλα, να παραμένεις ανοιχτός στο πως κινείται ο Πελάτης και πως μεταβάλεται η Αξία του. Μόνο αυτός μετράει! Κανένας άλλος.
Μόνο αυτή η νοοτροπία μπορεί να σε κάνει αυτόνομο και ικανό να επιβιώνεις.
Μόνο αυτή η νοοτροπία μπορεί να σε κάνει αυτόνομο και ικανό να επιβιώνεις.
- Πίστεψε σ'αυτό που βλέπεις, όχι στο τι νομίζουν οι άλλοι γι αυτό που βλέπεις. Μην το κάνεις «όπως οι άλλοι». Μην το κάνεις «όπως πρέπει». Κάν’ το όπως μπορείς ώστε να ξεκινήσεις. Αυτό είναι το κριτήριο. Να ξεκινήσεις! Όχι να φτιάξεις κάτι τέλειο ή «όπως πρέπει».
- Φτιάξε μόνο την Αξία του Πελάτη. Μην προσθέτεις περιττά πράγματα που αυξάνουν το κόστος επειδή το κάνουν να μοιάζει με μπίζνα. Ο καφές δεν συνεπάγεται καφετέρια, το φαγητό δεν συνεπάγεται εστιατόριο, ο τουρισμός δεν συνεπάγεται τουριστικό γραφείο, το εμπόριο δεν σημαίνει μαγαζί, η παροχή υπηρεσιών δεν χρειάζεται βιτρίνα ή γραφείο με θέα.
- Χρηματοδότησε μόνο την Αξία (παραγωγή/delivery). Όχι το «μαγαζί»! Όχι το γύρω-γύρω! Όχι τα περιττά. Όχι την γραφειοκρατία. Όχι τους συμβούλους.
Τα επιχειρηματικά εργαλεία σαμποτάρουν την νέα/μικρή επιχείρηση
περισσότερο από ότι την βοηθούν.
Τα business plan το κάνουν να φαίνεται πιο περίπλοκο από ότι είναι. Σε τυραννάνε με ένα σωρό άχρηστα πράγματα (θες αυτό, θες εκείνο, χρειάζεσαι το άλλο) που μοιάζουν με σχέδιο δράσης αλλά δεν είναι. Δεν χρειάζεσαι ούτε αυτό ούτε εκείνο ούτε το άλλο και τα sales projections είναι μαντεψιές στην τύχη που -αν δεν είσαι μέσα στην αγορά- έχουν την ίδια αξιοπιστία που έχει η αστρολογία! Τα startups σε απομακρύνουν από τις προτεραιότητες της νέας μικρής επιχείρησης και σε εισάγουν στον πανζουρλισμό της τεχνολογίας & του sharing economy των millenials. Οι "ειδικοί" σε ζαλίζουν με αιτήσεις, επιδοτήσεις και κάθε λογής γραφειοκρατική εξάρτηση. 40 χρόνια σοβιετική οικονομία κρατισμού αυτά μάθανε, αυτά πουλάνε. Πως περιμένεις να απλοποιήσουν την διαδικασία; Αφού αυτή είναι η δουλειά τους, η πολυπλοκότητα. Εσένα δουλειά σου είναι να τα κάνεις απλά. Είσαι μια νέα....μικρή...επιχείρηση....ΟΚ; Σαν να λέμε μια βαρκούλα, ένα καρυδότσουφλο. Που θα ταιριάξεις άγκυρες, μηχανές και φουγάρα κρουαζιερόπλοιων; Πως θα δέσεις με κάβους που ζυγίζουν περισσότερο από το σκάφος σου; Πως θα εκτελέσεις ένα business plan χωρίς πόρους, χωρίς επαφή με την αγορά, χωρίς έσοδα, χωρίς πελάτες; Πως; Με δάνεια και επιδοτήσεις; Δεν είδες να κλείνουν επιχειρήσεις μόλις τέλειωσαν τα δανεικά; Δεν είδες να αφανίζονται επιχειρήσεις που -παρά τις επιδοτήσεις- δεν έμαθαν ποτέ να πουλάνε; Δεν βλέπεις ότι η μέση νέα επιχείρηση δεν κλείνει τριετία; Μήπως τα σεμινάρια γυναικείας/νεανικής επιχειρηματικότητας δεν είναι άλλο ένα άλλοθι επιδοτήσεων, "πατερίτσες" που δεν διδάσκουν αυτονομία κι επιβίωση; Συμπλήρωσε εδώ τα στοιχεία σου, βάλε εκεί τις ώρες παρακολούθησης, πάνε στον ΟΑΕΔ να αποδείξεις ότι είσαι άνεργος και δικαιούσαι επίδομα επιχειρηματικότητας. Αυτό είναι επιχειρείν; Αυτό είναι ιδιωτική πρωτοβουλία; Έτσι θα δημιουργηθεί πλούτος; Έτσι ενισχύεται το επιχειρηματικό δαιμόνιο; Με κρατικά κουπόνια & "συσσίτια" επιχειρηματικότητας;......Ρε, πλάκα με κάνετε;

Η νέα μικρή επιχείρηση και το επιχειρηματικό της ξεκίνημα είναι άλλο ζώο! Άγριο ζώο. Ανήμερο. Άλλα χνώτα, άλλο μέτρο, άλλος στόχος, άλλο άγχος, άλλα περιθώρια λάθους. Δεν τεντώνεται στα στάνταρ των "μεγάλων", δεν ανταποκρίνεται στους χρόνους τους, δεν έχει τα μέσα τους. Δεν έχει περιθώριο να προσθέτει έγνοιες και κόστη. Δεν θα επιβιώσει αν δεν μάθει την αυτονομία εξαρχής. Δεν χρειάζεται τίποτα περισσότερο από εκείνο που τροφοδοτεί συνεχώς την εξυπηρέτηση του Πελάτη. Συ-νε-χώς! Κι όταν τον εξυπηρετήσει πρέπει να τον διατηρήσει και να βρει άλλον έναν. Και να εφαρμόσει ξανά το ίδιο μοτίβο. Και ξανά. Και ξανά. Δεν χωράς τον Πελάτη στο πλάνο. Κόβεις το πλάνο για να προσαρμοστεί στον Πελάτη και το Ξεκίνημα! Αυτό είναι το μοναδικό πλάνο μιας ΜμΕ και είναι βραχυπρόθεσμο και επαναλαμβανόμενο. Αυτό είναι το μικρομεσαίο επιχειρείν. Κάν' το όπως μπορείς.
Μέχρι να μπορείς να το κάνεις όπως θέλεις.
Μέχρι να μπορείς να το κάνεις όπως θέλεις.