Η μικρή επιχείρηση είναι το 93% της Ευρωπαϊκής και πάνω από το 97% της Ελληνικής αγοράς. Τα key findings του περσινού Ευρωπαϊκού annual report δείχνουν ότι τα μεγαλύτερο μέρος της αύξησης προστιθέμενης αξίας στην ΕΕ προέρχεται από μικροεπιχειρήσεις και μάλιστα από εκείνες που είναι χαμηλής έντασης γνώσης (έτσι, για να παθαίνουν εγκεφαλικά οι σταρτάπηδες)! Αυτό σημαίνει ότι στην ουσία η συντριπτική πλειοψηφία των καθημερινών εργασιών τριγύρω μας εκτελούνται από απλούς ανθρώπους της διπλανής πόρτας, όχι από μεγαλο-μανατζαρέους και εντρεπρενούρηδες. Η ΕΕ εδώ και μερικά χρόνια τρέχει τα project microbusiness και microfinance επειδή δεν μπορεί να κλείσει τα μάτια στην πραγματικότητα που λέει ότι η πολύ μικρή επιχείρηση είναι άλλο φρούτο από την μεσαία επιχείρηση (αυτά που γράφω εγώ από το 2016 δηλαδή), ότι αποτελεί τον κύριο πυρήνα της δυτικής οικονομίας και απαιτεί δικά της εργαλεία και διαχείριση. Και εδώ στα μέρη μας ακόμα κάποιοι «μεγάλοι» γκρινιάζουν ότι «κλαψ-λυγμ έχουμε πολλές μικρές επιχειρήσεις και δεν δημιουργούν προστιθέμενη αξία και το προϊόν κατακερματίζεται».
Η εποχή που ξημέρωσε είναι η εποχή του long tail και
του user experience
και φέρνει μαζί της το remote work και την αποκεντρωμένη παραγωγή. Τα σημάδια που φωνάζουν «small» είναι παντού τριγύρω μας αλλά ο ιδρυματισμός της επιχειρηματικής αφήγησης κόλησε την βελόνα στο «one size fits all» παραγωγικό μοντέλο και τα στάνταρ του μεγέθους «corporation» που το υπηρέτησε. Το διαδίκτυο έδωσε τα μέσα παραγωγής σε όλους. Ο καθένας μπορεί να κάνει ό,τι γουστάρει, από όπου θέλει, κι αν είναι καλός να κερδίσει τον πελάτη. Κάθε μικροπαραγωγός έχει πια διέξοδο στην αγορά και διαφορετικά κανάλια για να διανείμει. Όλα αυτά ευνοούν τις μικρο-επιχειρήσεις οι οποίες έχουν την ευελιξία που δεν έχουν οι «μεγάλοι» και πρέπει να μάθουν να σπάνε το κέλυφός τους, να αλλάζουν πορεία γρήγορα και να ακολουθούν trends. Και τώρα με την απειλή των lockdown έχουν άλλο ένα λόγο να νιώθουν καλύτερα. Θα μου πεις καλά δηλαδή τελειώσανε οι μεγάλες επιχειρήσεις; Όχι βέβαια. Αλλά με το attention span του πελάτη να χει πέσει κάτω από τα 8’’ ποιο σκάφος στρίβει πιο γρήγορα; Το κρουαζιερόπλοιο ή το βαρκάκι;
Το πρόβλημα δεν είναι το μέγεθος αλλά το πώς το χρησιμοποιείς!
Σας απασχολούν οι οικονομίες κλίμακος; Φτιάξτε ευέλικτα cluster & αυτόνομα οικοσυστήματα παραγωγών, συνδέστε τα μεταξύ τους και με crowd-funding, μικρο-επενδυτές & πολλαπλά κανάλια διανομής. Σας απασχολεί η πολυδιάσπαση του προϊόντος; Από πότε είναι πρόβλημα η προϊοντική ποικιλία; Vaping, vegan, στέβια, gluten free, organic, adventure travel, medical travel, πήρατε χαμπάρι πόσα tails έχει η νέα καμπύλη της αγοράς; Ξέρετε γιατί ήταν θαμμένα τόσα χρόνια; Επειδή σε μια σοβιετική αγορά όπως η δική μας κανείς δεν είχε τα κότσια να διαφοροποιηθεί. Σας προβληματίζει το γεγονός ότι η μικρή επιχείρηση δεν ξέρει marketing; Εμ πώς να ξέρει αφού 40 χρόνια της πουλάτε κορπορατίλα, επιδοτήσεις & 10ετη business plans! Από πού να μάθει να καινοτομεί και να μαρκετάρει τον εαυτό της; Από τα κρατικά σεμινάρια της πλάκας που δωροδοκούν ανέργους να γίνουν -τάχα μου- επιχειρηματίες; Από τα σεμινάρια επιχειρηματικότητας που διδάσκουν λογιστικά και νούμερα και excel και projections και αριθμολαγνεία μέχρι θανάτου; Ή από τα startups που αν η μπίζνα σου δεν φοράει τσιπάκια σε κοιτάνε σαν να χεις λέπρα; Την μη τεχνολογική μικρή επιχείρηση, που είναι η καρδιά της αγοράς και η μόνη διέξοδος της μικρομεσαίας φιλοδοξίας, της φέρεστε εδώ και δεκαετίες σαν να είναι το σκυλί που το ταΐζουμε αποφάγια. Και γκρινιάζετε από πάνω ότι δεν αποδίδει και σωστά.
Είμαστε οικονομία πολύ μικρών επιχειρήσεων
Και χώρα με φυσικό πλεονέκτημα την βιοποικιλότητα στην εποχή του mass customization. Ούτε παραγγελία να το είχαμε κάνει δηλαδή! Είναι σαν να είσαι μισό βήμα μπροστά από την εστία με την μπάλα στα πόδια και τον τερματοφύλακα εκτός φάσης. Για ποιον λόγο να δημιουργήσουμε μεγαλύτερες επιχειρήσεις; Πρέπει να εκπαιδεύσουμε το 97% να αποδίδει καλύτερα (να καινοτομεί, να μαρκετάρει, να πουλάει, να προσαρμόζεται), όχι να το τεντώσουμε να μοιάζει με το 1%. Η μεγάλη επιχείρηση δεν έχει καμμία σχέση με την μικρή επιχείρηση κι όποιος λέει το αντίθετο δεν έχει ιδέα πως είναι να επιχειρείς χωρίς την ασφάλεια του μισθού ενός στελέχους. Η μεγάλη επιχείρηση είναι άλλο σκαρί. Έχει άλλα φουγάρα, άλλα πανιά, άλλες μηχανές, άλλους κάβους, αποφεύγει τις ακτές και δένει σε μεγαλύτερα και βαθύτερα λιμάνια. Αν η μικρή επιχείρηση μεγαλώσει αναίτια θα χαθεί όλο της το φυσικό πλεονέκτημα να πλησιάζει επικίνδυνα τις ακτές, να χώνεται σε χαραμάδες, να παίρνει γρήγορες αποφάσεις, να ρισκάρει εκεί που οι μεγάλοι φοβούνται μην χάσουν, να εκμεταλεύεται κάθε ευκαιρία όσο μικρή κι αν είναι.
Αφήστε την μικρή επιχείρηση στην ησυχία της και κοιτάξτε τα δικά σας προβλήματα. Θα χρειαστούν τρελά bailouts για να γλυτώσουν τις μεγάλες επιχειρήσεις από lockdowns και βίαιη μείωση της ζήτησης αλλά και την συνεχόμενη πίεση των μικρών ανεξάρτητων παραγωγών για disruption. Η μικρή επιχείρηση θα πουλάει από το σπίτι, θα δουλεύει remotely και θα δημιουργεί ψηφιακούς νομάδες στην εποχή των knowledge workers. Θα είναι αυτή που θα αντιστρέψει το κύμα αστυφιλίας που ξεκίνησε με τους σιδηροδρόμους 150 χρόνια πριν! Εσείς οι μεγάλοι είστε που τρέμετε στην ιδέα να αλλάξει το modus operandi. Δεν είστε optimized for change αλλά conservation. Αν είστε έξυπνοι θα σπάσετε το business σας σε μικρά κομμάτια και θα θυμηθείτε αυτό που έλεγε ο μεγάλος Drucker “do what you do best and outsource the rest”. Η εποχή του μικρού μόλις ξεκίνησε. Stay small.
